:: เรารู้สึกว่า กำลังมีปัญหา ::

[EZRA]

เราเป็นคาทอลิกตั้งแต่เกิด ตั้งแต่เด็กเวลาเรามีปัญหาก็จะขอพระ สวดภาวนา แล้วพระเจ้าก็ให้เรารับรู้เสมอว่าพระองค์ไม่เคยทอดทิ้งเรา แต่ตอนเด็กๆมันก็เป็นปัญหาเล็กๆน้อยๆ 

ตอนนี้เราอายุ 19 กำลังเรียนอยู่ปี 3 แล้วเราก็กำลังมีปัญหาอย่างที่คนอื่นๆมักจะมีกันในช่วงนี้ เริ่มแรกเลยก็คือเรื่องแฟน เราเลิกกับแฟน เพราะเค้ากลับไปคืนดีกับแฟนเก่า และนั่นก็ส่งผลกระทบมาถึงเรื่องเรียน ที่เราไม่อยากจะทำอะไรเลย วันๆก็เอาแต่เล่นเน็ต ออกไปหาเพื่อน ไม่อยากทำงานอะไรทั้งนั้นเลย แล้วเราเครียดมากจนเป็นไมเกรน ซึ่งเราจะเป็นอยู่เสมอตั้งแต่เด็กๆ เราพยายามไม่คิด แต่มันก็ทำไม่ได้

ทั้งหมดนี่ เราขอพระทุกวัน ว่าขอให้มันผ่านไปเร็วๆ เราจะได้กลับมาเป็นคนเดิมได้เร็วๆ ไม่อย่างนั้นทุกอย่างมันก็จะเลื่อนออกไปเรื่อยๆ แล้วเราก็จะเสียเวลาไปเรื่อยๆ เราอยากจะลืมแล้วกลับมาทำสิ่งต่างๆได้อย่างเดิม ต้องบอกด้วยว่าแต่ไหนแต่ไรพระเจ้าทรงประทานให้เราเป็นคนเรียนค่อนข้างดี เราเล่นดนตรีและประกวดแข่งขันทุกปี ได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่นั่นก็ทำให้เราและพ่อแม่ภูมิใจ และได้รับคำชมจากคนรอบข้าง แต่สถาณการณ์ตอนนี้ทำให้เรารู้สึกเป็นคนไม่มีค่า ที่วันๆไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น ใช้เวลาอย่างไร้ประโยชน์ไปวันๆ

เราไปวัดทุกอาทิตย์ สวด เราเป็นลูกของพระตลอดมา แต่ตอนนี้เราไม่สามารถรับรู้ได้เลย ว่าพระองค์ต้องการให้เราทำอะไร? พระองค์ต้องการให้เราได้อะไรจากการสูญเสียครั้งนี้? ไม่มีสัญญาณอะไรบอกเลย..

เราก็ยังใช้ชีวิตไปวันๆ ทั้งๆที่สวดภาวนา อ้อนวอน ร้องขอพระองค์ นั่งนิ่งๆเงียบๆเพื่อรอว่าพระองค์จะตรัสกับเราหรือทำให้เรารับรู้ถึพระองค์บ้าง.. แต่ก็ไม่มีเลย เราเหมือนขาดการติดต่อกับพระองค์ นี่มันคือปัญหาของเราใช่ไม๊?? เราอยากรู้ว่าเป็นเพราะเราเองใช่ไม๊??..

แต่ทำไมล่ะ... ทั้งๆที่เราไม่เคยละทิ้งพระองค์

หรือว่ามันจะกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ที่เรามีพระองค์อยู่ตลอดมา จนเราไม่สามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งไหนคือสิ่งที่มาจากพระเจ้า สิ่งไหนคือความเป็นจริง..


เราอยากจะกลับเป็นคนเดิมได้เร็วๆ ตอนนี้เราอยู่ในสถานะหยุดนิ่งมาเกือบเดือนแล้ว และเริ่มจะรู้สึกชินชา และสบายใจกับการเป็นอยู่แบบนี้ไปซะแล้ว.. เราควรทำยังไง และคิดยังไงดีกับชีวิตช่วงนี้ ซักวันมันจะผ่าน แต่ปัญหาคือ เมื่อไหร่ อีกนานแค่ไหน และเราควรอยู่อย่างไรในช่วงเวลาแย่ๆแบบนี้..

[:+: seraphim :+:]

คำตอบอยู่ที่นี่คะ อ่านดีดีแล้วจะรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับตัวเรา


สารถึงลูกๆในวันเกิดของแม่

วันจันทร์ที่ 8 กันยายน 2008 เวลา 08:30-09:00 น.

[~KaThaRoS~]

เรารว่านะ เราควรใจเย็นๆก่อน
คิดถึงตัวเอง คนรอบๆข้างมากๆ
การที่เรารู้สึกว่าขาดการติดต่อกับพระ หรือทำไมพระไม่เห็นอยู่ข้างเราเลย
ลองถามตัวเองดูว่า เรารู้สึกยังไง ทำไมพระถึงไม่อยู่ข้างเรา ทำไมเหมือนเรามองไม่เห็นเลย ว่าพระอยู่ตรงไหนในใจเรา
นั่นก็เพราะว่า เรามัวคิดถึงสิ่งที่ทำให้ใจเรามันรู้สึกไม่ดี รู้สึกว่าเหมือนเราอยู่คนเดียว เรารับกับปัญหานี้คนเดียวมาตลอด
ในแง่กลับกัน ลองคิดว่านี่คือน้ำพระทัยพระ ฝากทุกอย่างไว้กับพระ
ถ้าคนๆนั้นเป็นคู่เราจริงๆนะ ยังไงซักวันเค้าก็ต้องกลับมา แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้เป็นไปตามน้ำพระทัยพระเจ้า
ชีวิตเรามันต้องเดินต่อไปค่ะ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นไป ชีวิตไม่ดิ้นก็สิ้นใจ...
เราคิดว่าพระอยู่กับเราตลอด แต่ใจเราไม่เห็นพระเองมากกว่า.......
วันนี้ลองหลับตา ปล่อยใจ ปล่อยวางทุกอย่าง ฝากทุกๆอย่างไว้กับพระ..แล้วน้องก็จะรับรู้ถึงความรักของพระองค์
หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง เราไม่ต้องกลัว เพราะคนที่เดินไปกับเราคือพระเจ้า...
ยังไงเราก็ขอให้น้องผ่านความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไปได้เร็วๆนะค่ะ
พี่จะเป็นกำลังใจให้ มีอะไรก็ปรึกษาได้ค่ะ บายๆๆๆๆ
พระอวยพรจ้า

[Viridian]

พระอาจจะให้เราสูญเสียบางสิ่งในวันนี้ เพื่อจะมอบสิ่งที่ดีกว่าให้กับเราในวันหน้าก็ได้นะคะ

อย่าลืมว่า พระองค์ทรงมอบแต่ที่ดีที่สุดให้กับเราเสมอ

เชื่อ และ วางใจ ในพระองค์นะคะ

พระอวยพรค่ะ

[:+: seraphim :+:]

พระอาจจะให้เราสูญเสียบางสิ่งในวันนี้ เพื่อจะมอบสิ่งที่ดีกว่าให้กับเราในวันหน้าก็ได้นะคะ

อย่าลืมว่า พระองค์ทรงมอบแต่ที่ดีที่สุดให้กับเราเสมอ

เชื่อ และ วางใจ ในพระองค์นะคะ

พระอวยพรค่ะ

j โดนอย่างแรง

[Light on Darkness]

ทุกปัญหา ทุกคำตอบอยู่ที่พระองค์แล้ว.... ทั้งๆที่โลกนี้มีช่างตัดผมอยู่ทั่วไป...แล้วทำไมถึงยังต้องมีบางคน ผมยาว หนวดเครารุงรัง ก็เพราะเขาไม่คิดจะตัด ไม่คิดจะไปหาช่างตัดผม
                                     ก็เหมือนกัน ถ้าเราไม่เข้าหาพระองค์ เราก็ยังคงเป็นคนที่คิดมาก หมกมุ่น ... หาคำตอบไม่ได้
    เราต้องพึ่งพระองค์เสมอ ชีวิตมันไม่ใช่ของเรา แต่มันเป้นของพระองค์ผู้เดียว ไม่มีใครรู้จักเราดี ไม่มีใครให้คำแนะนำให้เราสบายใจได้ เท่ากับพระเจ้าที่รู้จักเราดีที่สุด

[Buddy]

พี่ว่า  เป็นสัญญาณที่ดีนะคะ  ที่เรารู้ตัวว่า  เรากำลังมีปัญหา  และเราไม่อยากเสียเวลา  เราต้องออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด  (ดีกว่าหลายคนนะคะ  ที่ไม่ยอมออกจากปัญหา  และก็วนเวียนอยู่แบบนั้น)

ส่วนใหญ่เวลาเราสูญเสียอะไร  เราจะไม่ใช่คนเดิมนะคะ  แต่จะเป็นคนใหม่ที่ดีขึ้น  อย่าคิดว่า เราต้องเป็นคนเดิมนะคะ  เราจะเป็นคนใหม่ที่แข็งแรงและสดใสกว่าเดิม  เราแข็งแรง  เพราะเราผ่านมาได้  เราแกร่งขึ้น  เราสดใส  เพราะเราเป็นผู้ใหญ่  และเราเข้าใจชีวิตมากขึ้น  โลกก็สดใสขึ้น 

สิ่งที่จะเยียวยาได้ตอนนี้คือ  ความรักและความสัมพันธ์  ขอให้มองความรักในครอบครัว  ใช้เวลาอยู่กับครอบครัว  อยู่กับเพื่อนๆ  ยิ่งตอนนี้ยิ่งใกล้สอบแล้ว  พยายามหาเพื่อนอ่านหนังสือด้วยกันนะคะ  อย่างน้อยถึงเราจะยังไม่เป็นผู้เป็นคนในตอนนี้  แต่อย่างน้อยเรื่องเรียน  เราก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้ก่อน  ไม่งั้นจะยิ่งแย่  ค่อยๆแก้ทีละเรื่อง  เรื่องแฟน  เราก็จะเสียใจอยู่พักนึงล่ะ  แต่ยังไงก็ตาม  เราก็ต้องรับผิดชอบเรื่องเรียนเราด้วย  ตอนนี้พยายามหาเพื่อนเรียน เพื่อนติวนะคะ  สอบเสร็จแล้ว  ค่อยมาว่ากันใหม่

เป็นกระบวนการเติบโตนะคะ  อย่าคิดมาก  ทุกคนจะเจออะไรแบบนี้ล่ะค่ะ  ให้เราได้โตขึ้น  สำคัญที่ว่า  เราต้องรู้และสามารถจัดการกับความผิดหวังและความผิดพลาดตัวเองให้ได้  เพื่อเราจะได้โตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคต 

ถ้าที่โรงเรียนมี counsellor ก็น่าจะลองไปคุยดูนะคะ  ส่วนใหญ่ก็จะหาได้ตามคณะจิตวิทยาน่ะค่ะ  อาจช่วยได้ 

สู้ๆนะคะ  ผ่านตรงนี้ไปได้  เราจะเป็นคนใหม่  ที่แข็งแรงและสดใสกว่าเดิมค่ะ 

[EZRA]

ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ..

ตอนนี้เราก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่เริ่มชินกับการอยู่คนเดียวซะแล้วเนี่ยสิ เหอๆ เลยกลายเป็นคนไม่อยากออกไปเจอคนเยอะๆไปซะงั้นน่ะ
แต่เราก็พยายามปรับตัวอยู่นะ หวังว่าจะปรับได้ทันเวลา...

[Jira]

จะช่วยสวดให้นะคะ 

[†mommomza†]

อย่าพึ่งท้อนะคะ

ทุกปัญหาย่อมมีทางออกโดยมีพระเป็นผู้นำทางเรา

อย่าพึ่งหมดความเชื่อนะจ้ะ

[Buddy]

ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ..

ตอนนี้เราก็ดีขึ้นมากแล้ว แต่เริ่มชินกับการอยู่คนเดียวซะแล้วเนี่ยสิ เหอๆ เลยกลายเป็นคนไม่อยากออกไปเจอคนเยอะๆไปซะงั้นน่ะ
แต่เราก็พยายามปรับตัวอยู่นะ หวังว่าจะปรับได้ทันเวลา...

สู้ๆนะคะ  ออกจาก shell เร็วๆนะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ