ผมเคยละคนนึงบางครั้ง
ดังนั้น เวลาใครขอ ผมก็จะหยุดสิ่งที่กำลังทำตรงหน้า และสวดให้ทันที ถึงแม้จะสวดเพียง1นาที แต่เราคิดว่า เรามอบสิ่งที่ดีที่สุดผ่านคำสวดภาวนาของเราแล้ว
ถ้าเกิดใครมาขอให้เราสวดภาวนาให้ แล้วเราบอกว่าได้จ๊ะเราจะสวดให้..
แต่เรากลับลืมสวด... มันจะเข้าข่าย "พี่น้องมาขอความช่วยเหลือ แล้วเราบอกว่าจงเป็นสุขเถิด แต่เราไม่ได้ให้อะไรในสิ่งที่เขาขอเลย" ตรงกับพระคัมภีร์ข้อไหนสักข้อที่กล่าวไว้ประมาณว่า "วิบัติ"
ดังนั้น เมื่อใครขอให้เราสวดภาวนาเผื่อเขา ก็ขอให้เราสวดภาวนาให้เขาในทันที
เพราะอย่างน้อย การกระทำให้ในทันที ก็เป็นการดีกว่าจะให้เขารอในสิ่งที่เขาขออยู่
เหมือนกัน เวลาเรามีปัญหาอะไร เราอยากให้มันจบเร็วๆ เราอาจจะขอคำภาวนาจากผู้อื่น
แต่ที่สุด เขาอาจจะลืมสวดให้กับเรา เพียงเพราะทำอย่างอื่นอยู่ พอทำเสร็จก็ง่วงนอน หลับ ลืม.... เป็นต้น
ดังนั้น จึงขอให้พี่น้องที่ได้รับคำrequestจากผู้อื่นในเรื่องการช่วยเหลือ โดยเฉพาะการช่วยเหลือในเรื่องคำภาวนาเผื่อ
ขอให้ทำโดยทันที ถึงแม้จะทำให้ในเวลาอันสั้นและรีบไปบ้าง แต่ก็แนะนำว่าควรจะทำทันที ด้วยความตั้งใจด้วย
ผมอยากจะมา confirm สักเรื่องนะครับ พระเจ้าเคยตรัสไว้แล้วว่า "จะตอบคำขอในคำอธิษฐานเมื่อใด และไม่ตอบเมื่อใด"
เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลก สำหรับผม แต่อาจจะไม่ใช่ผู้อื่น
คือว่า ทุกครั้งที่ผมสวดให้เพื่อนๆ น้องๆ ที่ไม่ใช่ตัวเราเอง.. จะได้คำตอบแบบเกิดขึ้นทันทีทันใดอย่างชัดเจนอย่างไม่น่าเชื่อ
ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่จะว่าแปลกก็ไม่ใช่ดิ มันเป็นความจริง เพราะคำสวดภาวนาไม่ได้มีเพื่อสนองตัณหาเรา....
ดังนั้น ผมมีความเชื่อมั่นอย่างนึง โดยประสบการณ์ส่วนตัวว่า
การที่เราอยากจะได้รับพระพรใดๆก็ตาม การวิงวอนขอพระเป็นเจ้าเพื่อผู้อื่น นอกจากผู้ที่ขอคำภาวนาจากเราจะได้รับพระพรและคำตอบเป็นพิเศษแล้ว
เรายังจะได้รับพระพรนั้นด้วยอย่างไม่น่าเชื่อทีเดียว
