ส่วนใหญ่ เรามักมีคำถามนี้ในใจ ว่า "ทำไมพระเจ้าถึงให้ยังรักมนุษย์ที่ทำผิดทำบาปอยู่ได้"
หรือ "เราทำผิดกับพระเจ้าเหลือเกิน พระเจ้าจะอภัยให้เราจริง ๆ เหรอ"
วันนี้เลยขอเล่าประสบการณ์ตรงให้ฟัง เพราะเหมือน LL เข้าใจความรู้สึกของพระเจ้า(นิดหน่อย)
เรื่องมีอยู่ว่า LL เลี้ยงหมาอยู่ 4 ตัว 1ในนั้นชื่อ อัสลาน
เป็นเด็กชายตัวใหญ่ ใคร ๆ ก็กลัว แต่จริงๆ เป็นเด็กน้อยใจดี ร่าเริง
อยู่มาวันหนึ่ง อัสลานแย่งขนมกับตัวอื่น ๆ แล้วกระโดดอีท่าไหนก็ไม่รู้
สะโพกหลุด ลุกไม่ได้เลย LL เลยต้องรีบเอาใส่รถไปหาหมอทันที
หมอก็จับขึ้นโต๊ะเพื่อ X-ray ทันที ระหว่างนั้น หมอก็ให้เจ้าของจับทางหัว
เพราะมั่นใจว่าหมาไม่กัดเจ้าของ เราก็มั่นใจว่าอัสลานไม่กัดเราแน่ ๆ
ทำคลอดมันมากับมือ เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก มั่นใจว่าเอาหมาอยู่แน่นอน
แต่พอหมอจับดึงขาเพื่อ X-ray มันเจ็บมากจนร้องโหยหวน
พยายามดิ้นสุดแรงเพื่อให้ปล่อย ร้องจนเสียงหลง และไม่ทันคาดคิด
อัสลานก็กัดแขน LL ไล่มาไม่หยุดจนถึงข้อมือ
สร้อยข้อมือขาดกระจายพร้อม ๆ กับ เลือดสาดกระจาย ไปทั่วพื้น เพราะโดนเส้นเลือด
เห็นเลยว่าพุ่งออกมา จังหวะนั้น เข้าใจเลยว่า หน้ามืดเป็นยังงัย มันดับวูบไปเลย
แต่ยังไม่ถึงกับเป็นลม ทั้งหมอหมา พยาบาลวิ่งกันให้ควัก เพราะเลือดออกเยอะจริง ๆ
พอล้างแผลแล้วหมอเห็นแผล (LL ก็เห็น เห็นเหมือนเส้นเอ็น เส้นเลือด เป็นเส้น ๆ สีขาวๆ)
หมอบอกส่งโรงพยาบาลด่วนเลย เอา้ผ้ายืดพันแผลแล้วก็ส่งขึ้นรถไปเลย
ระหว่างทาง สิ่งแรกที่คิดคือ... อัสลานล่ะ
รีบโทรบอกเพื่อนที่อยู่แถวร้านหมอว่า ช่วยไปดูอัสลานที ทิ้งไว้อยู่ที่ร้านหมอตัวเดียว
กับกลัวแผลตัวเอง ไม่เคยเห็นแผลลึก + สด ขนาดนี้ เอ็นขาดรึเปล่าไม่รู้
พอไปถึง การล้างแผล โดยเอาผ้าขัดแผล 2 รอบ ฉีดยาชา(แบบไม่เห็นชาเลยหมอ)
และ เย็บแผล ฉีดยาบาดทะยัก เจ็บทุกขั้นตอน เบ็ดเสร็จ เย็บ 3 เข็ม
ฉีดยาชาเข้าไปในแผล 10 จุด ฉีดยาบาดทะยักอีก 1
หมอบอกว่าดีนะที่ไม่โดนเส้นเลือดแดง
โดนแค่เส้นเลือดดำ ถ้าโดนเส้นเลือดแดง เลือดพุ่งถึงเพดานแน่ ๆ
ภาพแผลวันที่ 2 วันแรกไม่ได้ถ่าย เพราะจะเป็นลม
รอยเจาะที่ข้อมือ อยู่ระหว่างเส้นเลือดแดงพอดี
ชิ้นส่วนสร้อยที่อัสลานกลืนลงท้อง
จนเสร็จก็รีบกลับไปร้านหมอหมา หลาย ๆ คนคิดว่ามันต้องโดนสักทีแน่ ๆ
พนักงานในร้านก็บอกว่า มีเจ้าของคนอื่น ซัดหมาตัวเองมาแล้ว นี่โดนกัดขนาดนี้ มันโดนแน่ ๆ
แต่เปล่าเลย พอเห็นหน้าอัสลาน เห็นมันน้องรอในกรง เงยหน้ามองเราแล้วกระดิกหาง
LL เอามือ+ผ้าพันแผลให้มันดู แล้วบอกว่าดูสิใครทำ
อัสลานก็แลบลิ้นออกมาเล็ก ๆ ค่อย ๆ เลียเบา ๆ
จังหวะนั้น ไม่มีความรู้สึกโกรธอะไรเลย ไม่โกรธ ไม่โมโห ไม่เกลียด ยังรักมันเหมือนเดิมทุกอย่าง
เราเข้าใจว่า มันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเราเลย มันแค่อ่อนแอ มันเจ็บปวด มันป่วย
แล้วก็มานั่งคิดว่า นี่แหละคงเหมือนความรู้สึกของพระเจ้า
พระองค์รู้ว่า มนุษย์ทำบาป เพราะมนุษย์อ่อนแอ เหมือนแกะป่วย
พระองค์เข้าใจ เหมือนเราเข้าใจหมาเรานั่นแหละ
ขนาดเรากับหมายังรัก ยังเข้าใจ แล้วพระเจ้ากับมนุษย์ ความสัมพันธ์มันลึกซึ้งกว่าขนาดไหน
เพียงแค่เรายังคงวิ่งเข้าหาพระองค์เสมอ กลับไปหาพระองค์อย่างซื่อ ๆ
พระองค์ก็ยังคงรักเราเหมือนเดิมเสมอ และ ตลอดไป
