คำพยานของพิมมี่
โพสต์แล้ว: พฤหัสฯ. ม.ค. 27, 2011 2:47 am
ชื่อ พิมมี่ นะคะ พิมอยากจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของพิม
อาจจะยาวไปสักหน่อย ยังไงก็ลองอ่านดูนะคะ
ใครมีประสบการณ์เกี่ยวกับพระเจ้า ก็แชร์กันได้นะคะ
พิมอธิษฐานกับพระเจ้าอย่างจริงจังเป็นครั้งแรกตอนอายุ 9 ขวบ ค่ะ (ครอบครัวพิมเป็นพุทธนะคะ)
โดยปกติแล้วพิมกับแม่เราเป็นคู่กัดกัน พิมมีปากเสียงกับแม่บ่อยมาก เราทะเลาะกันเกือบทุกวันค่ะ
ชีวิตพิมไม่มีความสุขเลยค่ะ เพราะต้องคอยกังวลเรื่องที่เราทำผิดต่อแม่ เถียงแม่ และอีกสาระพัดเรื่องค่ะ
ตอนพิมเด็กๆ พิมมักจะอธิฐานบอกพระเจ้าให้ช่วยพิมเรื่องแม่ เพราะพิมไม่อยากทะเลาะกับท่าน
อธิฐานเท่าไหร่ก็ไม่มีคำชี้แนะอะไรจากพระองค์ ด้วยความเป็นเด็กก็เลยค่อยๆลดความถี่จากการอธิฐาน
จนกลายเป็นไม่อธิฐานอีกเลย ผ่านไป 10 กว่าปี ณ ตอนนั้นชีวิตพิมตกต่ำมาก มีปัญหาเข้ามามากมาย
ทะเลาะกับแม่ทางโทรศัพท์จนร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน ปัญหาด้านการเรียน เรื่องเพื่อน ฯลฯ
จนกระทั้งวันหนึ่งอยู่ดีๆพิมก็ฝันขึ้น พิมฝันว่า พิมบินได้ พิมก็เลยถามผู้ชายในฝันของพิมว่า ทำไมพิมถึงบินได้
เขาตอบพิมกลับมาว่า นั่นเป็นเพราะพระพรจากพระเจ้า แล้วพิมก็ตื่นขึ้นด้วยความมึนงงจากความฝัน
พิมไม่แน่ใจนะคะว่า ผู้ชายในฝันคนนั้น คือ พระเยซู หรือเปล่า พิมจำไม่ค่อยได้แล้วอะคะ
มันเหมือนมีอะไรมาสะกิดใจพิมให้กลับไปศึกษาพระคัมภีร์อีกครั้ง
พิมค่อยๆเปลี่ยนไปในทางที่ดีทีละเล็กทีละน้อย พิมรู้สึกมีความสุขในทุกๆวินาทีค่ะ
พิมกับแม่ไม่ได้คุยกันนานมาก เพราะครั้งล่าสุดเรามีปากเสียงกันรุนแรงมาก ถึงขึ้นไม่โทรคุยกันอีกเลย
และวันนั้นคุณแม่ก็โทรมาหาค่ะ เราคุยกันเรื่องที่จะซื้อรถยนต์คันใหม่ กับเรื่องธุรกิจรถเช่าที่เรากำลังจะทำ
โดยปกติแล้ว พิมกับแม่จะมีความคิดขัดแย้งและทะเลาะแทบทุกครั้งที่คุยกัน แต่ครั้งนี้เราคุยกันดีมากค่ะ
พิมรู้สึกมีความสุขมาก พระเจ้ารักพิม คอยมองดูพิม และคอยช่วยเหลือพิมอยู่ตลอดเวลาค่ะ
พิมใจเย็นลง มีความคิดที่ดีขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ พิมคุยกับแม่มาหลายครั้งจนถึงตอนนี้
เรายังไม่ทะเลาะกันสักครั้งเลยค่ะ พิมรู้สึกรักแม่มากขึ้น ชีวิตครอบครัวมีความสุขขึ้น
ขอบคุณพระเจ้าจริงๆค่ะ ที่ตอบรับคำอธิษฐานและประทานพรให้กับพิม
ขอพระเจ้าประทานพรแก่ทุกท่านค่ะ
พิมมี่
อาจจะยาวไปสักหน่อย ยังไงก็ลองอ่านดูนะคะ
ใครมีประสบการณ์เกี่ยวกับพระเจ้า ก็แชร์กันได้นะคะ
พิมอธิษฐานกับพระเจ้าอย่างจริงจังเป็นครั้งแรกตอนอายุ 9 ขวบ ค่ะ (ครอบครัวพิมเป็นพุทธนะคะ)
โดยปกติแล้วพิมกับแม่เราเป็นคู่กัดกัน พิมมีปากเสียงกับแม่บ่อยมาก เราทะเลาะกันเกือบทุกวันค่ะ
ชีวิตพิมไม่มีความสุขเลยค่ะ เพราะต้องคอยกังวลเรื่องที่เราทำผิดต่อแม่ เถียงแม่ และอีกสาระพัดเรื่องค่ะ
ตอนพิมเด็กๆ พิมมักจะอธิฐานบอกพระเจ้าให้ช่วยพิมเรื่องแม่ เพราะพิมไม่อยากทะเลาะกับท่าน
อธิฐานเท่าไหร่ก็ไม่มีคำชี้แนะอะไรจากพระองค์ ด้วยความเป็นเด็กก็เลยค่อยๆลดความถี่จากการอธิฐาน
จนกลายเป็นไม่อธิฐานอีกเลย ผ่านไป 10 กว่าปี ณ ตอนนั้นชีวิตพิมตกต่ำมาก มีปัญหาเข้ามามากมาย
ทะเลาะกับแม่ทางโทรศัพท์จนร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน ปัญหาด้านการเรียน เรื่องเพื่อน ฯลฯ
จนกระทั้งวันหนึ่งอยู่ดีๆพิมก็ฝันขึ้น พิมฝันว่า พิมบินได้ พิมก็เลยถามผู้ชายในฝันของพิมว่า ทำไมพิมถึงบินได้
เขาตอบพิมกลับมาว่า นั่นเป็นเพราะพระพรจากพระเจ้า แล้วพิมก็ตื่นขึ้นด้วยความมึนงงจากความฝัน
พิมไม่แน่ใจนะคะว่า ผู้ชายในฝันคนนั้น คือ พระเยซู หรือเปล่า พิมจำไม่ค่อยได้แล้วอะคะ
มันเหมือนมีอะไรมาสะกิดใจพิมให้กลับไปศึกษาพระคัมภีร์อีกครั้ง
พิมค่อยๆเปลี่ยนไปในทางที่ดีทีละเล็กทีละน้อย พิมรู้สึกมีความสุขในทุกๆวินาทีค่ะ
พิมกับแม่ไม่ได้คุยกันนานมาก เพราะครั้งล่าสุดเรามีปากเสียงกันรุนแรงมาก ถึงขึ้นไม่โทรคุยกันอีกเลย
และวันนั้นคุณแม่ก็โทรมาหาค่ะ เราคุยกันเรื่องที่จะซื้อรถยนต์คันใหม่ กับเรื่องธุรกิจรถเช่าที่เรากำลังจะทำ
โดยปกติแล้ว พิมกับแม่จะมีความคิดขัดแย้งและทะเลาะแทบทุกครั้งที่คุยกัน แต่ครั้งนี้เราคุยกันดีมากค่ะ
พิมรู้สึกมีความสุขมาก พระเจ้ารักพิม คอยมองดูพิม และคอยช่วยเหลือพิมอยู่ตลอดเวลาค่ะ
พิมใจเย็นลง มีความคิดที่ดีขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ พิมคุยกับแม่มาหลายครั้งจนถึงตอนนี้
เรายังไม่ทะเลาะกันสักครั้งเลยค่ะ พิมรู้สึกรักแม่มากขึ้น ชีวิตครอบครัวมีความสุขขึ้น
ขอบคุณพระเจ้าจริงๆค่ะ ที่ตอบรับคำอธิษฐานและประทานพรให้กับพิม
ขอพระเจ้าประทานพรแก่ทุกท่านค่ะ
พิมมี่