Belong to the Truth Jesus Christ

เรามาเคยสาเหตุที่ทำให้เราเชื่อพระเจ้ากันเถอะ

พี่เห็นว่าในบอร์ดนี้มีน้องๆที่กลับมาเชื่อพระเจ้าหลายคน
มีทั้งโดยพ่อแม่คัดค้าน บางคนฝ่าฟันมาก
กว่าจะได้เป็นลูกของพระเจ้า

พี่เห็นว่าเราเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆที่ยังต้องฝ่าฟัน
เพื่อที่จะได้เป็นลูกของพระองค์
จะได้มีกำลังใจ ที่จะยืนหยัดในความเชื่อกันเถอะ



ทำไม..คุณถึงตัดสินใจเชื่อพระเจ้า ?

ผมเป็นคริสตังยืนครับ
อาจเป็นเพราะพระเป็นเจ้าดลใจครับ เมื่อตอนที่ผมอยู่ประมาณ ม.ต้นครับ
แล้วเรียนวิชาที่เกี่ยวกับ 3 ศาสนาใหญ่ ๆ ในประเทศไทยครับ คือ พุทธ คริสต์ อิสลาม ถามว่าก่อนหน้านั้น เชื่อเรื่องพระเป็นเจ้าหรือเปล่า? คงตอบว่า "ไม่เชื่อ" ครับ เพราะผมเองยังเคยร้องเพลงที่เอาชื่อพระบุตรมาล้อเล่นเลย
แต่เมื่อเรียนตอน ม.ต้นแล้วก็มีความรู้ว่า ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาแห่งความรัก มีบัญญัติ 10 ประการ แบ่งออกเป็น 3 นิกายใหญ่ ๆ ครับ แค่นั้นเท่าที่ผมจำได้ แต่คำว่าเป็น "ศาสนาแห่งความรัก" ผมจึงอยากรู้ว่า ศาสนานี้สอนอะไร? ทำไมต้องให้คนรักกัน? แต่ตอนนั้นเพิ่งจะ ม.ต้นเองครับ แล้วอีกอย่างก็ไม่มีใครที่จะนำหรือพาเราไปที่โบสถ์เลย คงจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมสนใจกับศาสนานี้ขึ้นมาครับ

หลังจากนั้นประมาณ 2 ปี มีพี่คนหนึ่งมาชวนเราเล่นเกมส์ ที่หน้าตึกเรียน แล้วสุดท้าย พี่เค้าก็ออกปากชวนเราทุกคน ไปที่ที่หนึ่ง แถวท่าพระ ซึ่งผมปฏิเสธที่จะไป เพราะผมเองก็เที่ยวกับเพื่อนอีกกลุ่มบ่อย ๆ (เพิ่งทราบจากเพื่อนตอนหลังครับว่าพาไปคริสตจักร) ตอนนั้น เลยได้ความรู้ใหม่ว่า คนที่เป็นคริสต์เค้าชวนคนเข้าศาสนาด้วย (คิดแบบคนนอกศาสนา) ตั้งแต่นั้นมาก็เลยไม่ค่อยสนใจอีกเลยครับ

จนเมื่อปลายปี 2003 ผมก็สนิทกับรุ่นพี่ที่คณะเดียวกันคนหนึ่ง ผมไม่ทราบหรอกครับ ว่าพี่เค้าเป็นคาทอลิก จนกระทั่งเห็นรูปแม่พระที่ติดเหนือประตูที่ห้องนอน ผมก็เลยถามเกี่ยวกับศาสนาคริสต์ทั้งหมดครับ อะไรที่ไม่เข้าใจก็ถาม จนตอนหลังก็ได้ไปที่บ้านพี่เค้าครับ แค่จะให้พี่เค้าติวหนังสือให้ แต่เมื่อไปถึง ก็เห็นรูปแม่พระ (ที่เป็นรูปปั้นของรัสเซีย) แขวนที่ห้องโถงกลางบ้านครับ เหมือนแม่พระดลใจให้ผมหันไปมอง แว่บแรก ผมบอกเลยครับว่า "ผู้หญิงคนนี้สวยจริง" จนพอตกกลางคืน ที่บ้านพี่เค้าก็สวดครับ สวดทั้งบ้าน ผมนั่งฟังที่บ้านเค้าสวดสายประคำประมาณ 1 สายครับ ก็เผลอท่องบท "วันทามารีอา...." ได้ แล้วหลังจากนั้นก็ไปที่วัดครับ ผมจำได้ว่า ช่วงคริสต์มาสพอดี ได้เข้ามิสซากลางคืน ก็เลยตัดสินใจเข้าเรียนคำสอนกับคุณพ่อครับ

บางคนอาจจะถามว่าครอบครัวผมหล่ะว่ายังไง? ตอนแรกก็ไม่กล้าหรอกครับ แต่ก่อนที่จะคุยกับพ่อ-แม่ ผมก็สวดขอให้พระเป็นเจ้าให้พ่อ-แม่ผมใจอ่อน ท่าก็ฟังครับ ตอนแรกท่านก็ไม่อยากให้เข้าคริสต์ครับ ท่านบอกแค่เพียงว่า "ศาสนาไหนก็ดีเหมือน ๆ กัน ไม่จำเป็นต้องไปเข้าหรอก" แต่ผมก็บอกกับแม่ผมว่า "ขอผมได้เลือกในสิ่งที่ผมเห็นว่าดี แล้วผมจะทำให้ดีที่สุด" ท่านก็ยอมครับ แล้วอีกอย่าง ท่านไม่ค่อยสนใจเรื่องที่ผมจะบวชหรือไม่บวช (พุทธ) ครับ เพราะท่านเอง ก็ไม่ค่อยพอใจพฤติกรรมของพระสงฆ์พุทธเท่าไหร่ครับ

วันที่ผมรับศีลล้างบาป ท่านยังไปเลยครับ แต่ที่น่าเป็นห่วงก็คงจะเป็นญาติ ๆ ครับ เพราะทุกคนมองว่าไม่ใช่ศาสนาของบรรพบุรุษ ก็ว่าผมใหญ่ แต่ผมไม่ค่อยใส่ใจญาติพี่น้องเท่าไหร่ครับ ผมแคร์พ่อ - แม่มากกว่า เมื่อท่านไม่ว่าอะไร ผมก็ไม่ใส่ใจใครแล้วครับ

ขอขอบพระคุณพระเป็นเจ้าที่โปรดให้ผมเป็นลูกแกะของพระองค์ครับ

ปล.ยาวไปหรือป่าวนี่ *?

ตามมาอ่านค่ะ
ไม่ยาวไปหรอกจ้า
ชอบอ่านเยอะๆๆๆ

เพราะเพลงคับทำให้ผมเชื่อในพระเจ้า
ช่วง 2 ปีมานี่ ( ประมาณม. 4 ) ผมกำลังลองหาเพลงแนวใหม่มาลองฟังดู
พอไปเจอ CD ของ Charlotte Church ก็เลยซื้อมาลองฟัง
ฟังตอนแรกผมไม่ชอบเลย เสียดายเงินมาก
แต่ด้วยความเสียดายเงิน พอฟังไปฟังมา มันทำให้เราเหมือนมีพลังขึ้นมา ฟังกี่ทีกี่รอบก็ไม่เบื่อ
จึงทำให้ผมสนใจในเพลงประเภทนี้มากขึ้น ก็เลยทำให้ผมได้ศึกษาเพลงพวกนี้มากขึ้น
ทำให้ได้รู้ ได้เข้าใจในเนื้อเพลง ตอนนั้นจากคนที่ไม่เคยเชื่อว่าพระเจ้าจะมีอยู่จริง
กลายเป็นว่าพอพูดถึงพระเจ้าทีไร ก็รู้สึกมีความสุขแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย
และเพลงแรกที่ผมรู้ความหมายก็คือ Ave Maria พอได้อ่านเนื้อร้องพร้อมกับฟังไปด้วย
น้ำตามันก้อไหลออกมาเอง เป็นเพลงที่ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นมากที่สุดเท่าที่เคยฟังเพลงมาเลยคับ

เมื่อก่อนผมเคยมีอคติกับคริสตศาสนามากคับ ถึงขนาดล้อเลียนพระเยซู ก้อเคยมาแล้ว
แต่ตอนนี้ผมรู้และเข้าใจในความรักของพระองค์ที่มีต่อลูกแกะอย่างพวกเราอย่างลึกซึ้ง
ถึงจะไม่ร้อยเปอเซนต์แต่ก็คงจะไม่มีอะไรมาทำให้ผมมองพระองค์ผิดไปจากนี้ได้อีกแล้ว

ขอขอบพระคุณพระผู้เป็นเจ้าที่มอบทางสว่างให้แก่ลูก

ปล. ผมกะลังหาแนวร่วมไปโบสถ์อยู่คับ

คุณpeach บ้านอยู่แถวไหนล่ะครับผมไปโบสถ์เซนต์หลุยส์ทุกวันอาทิตย์ครับ
ทำไมผมถึงเชื่อพระเจ้า เมื่อก่อนนี้ตอนประมาณม.ต้น ผมไม่เคยเชื่อพระเจ้าเลย ทั้งยังเคยด่าพระองค์ด้วยว่าไม่มีจริง ทำการที่เลวร้ายหลายอย่าง มาวันหนึ่งเหมือนพระเจ้าดลใจ(รึเปล่าก็ไม่รู้) ผมได้อ่านการ์ตูนเล่มหนึ่งเกี่ยวกับคริสต์แต่ดูเหมือนจะบิดเบือนเล็กน้อย แต่ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ผมสนใจ ผมอยากศึกษาเกี่ยวกับทูตสวรรค์จึงไปคุยกับพี่ที่เคยเป็นคาทอลิคแต่ตอนนี้เป็นพุทธไปแล้ว พี่เค้าก็ไม่รู้แต่บังเอิญ ที่ผมเรียน AUA อยู่นั้นมีพี่คนหนึ่งลูกเค้าเรียนกรุงเทพคริสเตียน เค้าบอกว่าร.ร.ให้ไบเบิ้ลและ VCDมาจึงเอามาให้ผมอ่านและดู ผมก็เริ่มอ่านไปเบิ้ลแบบคร่าวๆ และดู VCD จนกระทั่งตอนจบของ VCD มีคำพูดหนึ่งพูดออกมาว่า "นี่แน่ะ เรามาเคาะประตูอยู่หน้าบ้านของท่าน ถ้าท่านเปิดประตูรับเราเข้าไป เราจะเข้าไปร่วมรับประทานอาหารพร้อมกับท่านและท่านก็จะรับประทานอาหารร่วมกับเรา"(ประมาณนี้นะครับ) พอจบผมก็รู้สึกว่าเหมือนเห็นประตูเปิดออกแล้วเห็นพระองค์ยืนอยู่หน้าประตูครับ จากนั้นผมก็เริ่มไปกับเพื่อนไปเข้าโบสถ์ของคริสเตียนที่คลองเตย
ทำไมผมถึงมาเข้าคาทอลิค เพราะวันหนึ่งเพื่อนผมเค้าจะไปทำ VISA ที่สถานทูตอเมริกา มาชวนผมไปด้วย ผมก็ไป(ซึ่งไม่ใช่ธุระของผมเลย ที่ไปเหมือนกับมีอะไรมาดลใจให้ผมไปกับเค้า พอไปถึงสถานทูตปิดแล้ว ก็เหมือนกับมีอะไรมาดลใจให้ผมชวนเพื่อนคนนี้ไปโบสถ์วัดมหาไถ่(ที่รู้ว่ามีโบสถ์แถวนั้นเพราะผมเคยซ้อมคาราเต้ที่นี่ ร.ร.วัดมหาไถ่ครับ) ก็ไปพอดีทันเข้ามิสซารอบเย็นพอดีแต่ดันเป็นภาษาอังกฤษเลยไม่รู้เรื่องไปรับศีลมหาสนิทซะงั้น - -" แล้วก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างของคริสเตียนและคาทอลิค แล้วเพื่อนก็พาขึ้นรถไฟฟ้ากลับ พอถึงสถานี สุรศักดิ์ผมก็บอกเพื่อนว่าลงไปกันไหมที่เซนต์หลุยส์(ตอนนั้น18.30น.แล้ว) เพื่อนก็บอกว่าจะดีเหรอผมก็ดึงเค้าลงไปเลย ก็ไปถึงโบสถ์ก็ปิดแล้ว(ตอนนั้นไม่รู้ว่ามีมิสซากี่โมงมั่ง) พอดีมีงานศพ มีคนสวดสายประคำกันอยู่ ผมก็ยืนฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ พอดีเห็นบ้านพักพระสงฆ์ เลยไปยืนด้อมๆมองๆ หน้าบ้านพักพระสงฆ์ พอดีคุณพ่อเจ้าอาวาส(พ่อบอย) มาเห็นเลยกวักมือเรียกเข้าไปถามว่ามีอะไรเหรอ เพื่อนผมก็อ้ำๆอึ้งๆ ผมเลยตอบไปเองเลยว่าอยากเป็นคริสตังต้องทำไงครับ พ่อบอยก็บอกว่าต้องเรียนคำสอนสนใจไหมเริ่มเรียนวันอาทิตย์นี้เป้นวันแรกพอดี(ลืมบอกว่าวันนั้นเป็นวันศุกร์) ผมเลยตกลงเรียนจากวันนั้นจนวันนี้ก็ยังเรียนอยู่ครับ
เด๋วมีต่อเรื่องทางบ้าน....

ส่วนเรื่องทางบ้าน บ้านผมเป็นพุทธ แล้วผมก็เคยถามลองเชิงว่าถ้าเอกเป็นคริสต์ทำไง พ่อกะแม่รุมด่าใหญ่เลยว่าไม่ใช่ศาสนาของบรรพบุรุษเราและด่าว่าต่างๆนานา ทำให้ผมหนักใจเหมือนกัน ช่วงนั้นผมสวดสายประคำทุกวันขอให้แม่พระช่วยเปิดใจพ่อและแม่ และขอให้ช่วยนำทางผม ว่าเมื่อไหร่ที่ควรบอกพ่อและแม่ ผมสวดไปประมาณระยะหนึ่ง วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังสวดสายประคำนั้นผมก็ขอเหมือนเดิมให้แม่พระนำทาง พอผมสวด10เม็ดแรกเสร็จแม่ก็เข้ามาในห้อง(ปกติไม่เคยเข้ามา) ผมตกใจมากกะว่าโดนแน่ๆเลย แต่แปลกมากที่แม่ไม่ว่าแม่เดินเข้าห้องไปเฉยๆ ผมเลยคิดว่าเอาล่ะวันนี้ต้องพูดกะแม่ให้รู้เรื่อง ผมเลยวอนขอพระเจ้าให้ช่วยเปิดใจแม่และช่วยผมพูด ผมเลยไปพูดกะแม่และก็แปลกที่เวลาผมพูดนั้นคำพูดออกมาจากปากเองโดยไม่ผ่านสมองเลยครับเหมือนปากพูดไปเองเลย แล้วแม่ก็เข้าใจ
ตอนนี้พ่อก็พอเข้าใจแต่ขอให้บวชก่อนได้ไหม เลยเป็นเหตุให้ผมต้องรับศีลล้างบาปปีหน้าครับ

โดนจิกมาเล่างับ :P
คือผมเกิดในบ้านที่เป็นพุทธครับ สมัยรุ่นทวดยังเป็นคริสต์อยู่ แต่มารุ่นปู่นี่เป็นพุทธไปแล้ว
ทีนี้ ตอนเด็กๆ ผมเรียนที่โรงเรียนคาทอลิคครับก็สวดมนต์ไปบ้าง ไหว้แม่พระบ้าง คุยกับแม่พระบ้าง
ทีนี้ พอถึง ป.5 หรือ ป.6 นี่แหละ ทางโรงเรียนก็จะล้างบาปให้เด็กที่สนใจ ผมก็สนใจ แต่ที่บ้านไม่ให้ก็เลยอดไป
พอขึ้น มัธยม ผมก็มาเรียนที่โรงเรียนพุทธ ก็งงๆในตอนแรกๆ เพราะว่าไม่มีสวดบทวันทาในตอนเช้า
แต่มีบทของพุทธแทน กว่าจะสวดได้ และก็เพิ่งได้รู้ว่า พระพุทธเจ้า กับ พระเยซูเจ้า เป็นคนละคนกัน
เพราะโรงเรียนเก่า ไม่สอนพุทธเลย กว่าจะปรับตัวได้ จนมาถึง ม.4 วันหนึ่ง ผมกำลังจัดกองหนังสือในบ้านอยู่
ก็ไปเจอไบเบิลเล่มที่เคยอ่านตอนเด็กๆ ก็เปิดๆดู ไปสะดุดที่บทนี้พอดี อะครับ
ท่านกล่าวแก่พี่น้องของท่านว่า ให้เราเอาผงออกจากตาของท่านเถิด
โอ้ ท่านผู้หน้าซื่อใจคด จงชักไม้ทั้งท่อนออกจากตาของท่านก่อนเถิด
ท่านจึงมองได้ถนัด แล้วจึงเอาผงออกจากตาผู้อื่น

มันโดนเข้ากลางใจพอดีเลยครับ เพราะช่วงนั้น ผมเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย โมโหง่าย
ผมกำลังกลุ้มใจกับนิสัยของตัวเองอยู่พอดี นี่มันเหมือนกับ พระองค์ตรัสสอนผมเองโดยตรงเลย
หลังจากนั้น ผมก็เอาไม้กางเขนมาห้อยคอ และสวดวันทาอีกครั้งครับ

แต่ผมก็ยังไม่ได้ล้างบาป จนกระทั่งผมมาทำงานเป็น Judge ให้บริษัทพี่ปอ วันหนึ่ง
แม่พี่ปอก็เห็นผมห้อยไม้กางเขนเข้า จึงถามผม ผมก็เล่าให้ฟัง จยในที่สุดผมก็ได้เข้าเรียนคำสอน
และได้รับการล้างบาป โดยมีพี่ปอเป็นพ่อทูนหัวครับผม มีนักบุญเป็น St. Michael และ St. Paul ครับ

ขอขอบคุณพระองค์ครับ ที่เรียกผมเข้ามาหาพระองค์อีกครั้ง
อาแมน :)

คนที่เป็นคริสต์อยู่แล้ว
ก็เล่าว่า..ทำไมหรืออะไรเปลี่ยนเราให้ใกล้ชิดพระเจ้ามากขึ้น

น่าสังเกตว่าลูกทูนหัวพี่ปอใช้นักบุญมีคาแอลกันเยอะนะ

ผมก็มีคาแอล

ที่เลือก St. Michael เพราะท่านเป็นแม่ทัพสวรรค์น่ะครับ ท่านออกจะดุๆ นิดนึง
จะได้คอยตักเตือนเวลาเราทำผิด แล้วอีกอย่าง
ผมจะได้มีอารักขเทวดาเป็นนักรบสวรรค์ทั้งกองทัพไงครับ
ซาตานจะได้ไม่กล้ามาแหยม ;D

อย่างผมต้องเล่าป๊ะคับ? ยังมะได้ลางบาปที ???

เชื่อพระเจ้าไม่ได้หมายความว่าต้องรับศีลล้างบาปแล้วเท่านั้นครับ หากเชื่อในพระเจ้าแต่ยังไม่ได้รับศีลล้างบาปก็ ถือว่าเชื่อเหมือนกัน ก็ต้องเล่าครับ ว่าทำไมถึงเชื่อในพระองค์ครับ

แต่ละคนก็มีทางมาสู่พระเป็นเจ้าต่างๆกันออกไป แล้วแต่ว่าพระองค์จะเห็นสมควรแบบไหน
แต่ที่แน่ๆถ้าทรงเลือกแล้ว ยังไงซะก็หนีไม่พ้นหรอก ยังไงพระองค์ก็ต้องมีวิธีของพระองค์
จนได้แหละ

ว๊ายๆ มาแล้วค้าบบ>_< เล่าแย้วๆ เฮอๆบอกไว้ก่อนว่าเรื่องผมไม่ได้สุดแสนจะแฟนตาซีเหมือนของคนอื่นนะคับ :-\

จริงๆแล้วตอนเด็กๆ ผมเรียนชั้นอนุบาล-ประถมที่รร.มารีสวรรค์(ตอนนี้เปลี่ยนชื่อเป็นพระหฤทัยดอนฯ)
ก็สวดวันทามารีอาได้ขึ้นใจ และเชื่อในแม่พระตั้งแต่เด็กๆ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
เหมือนกับว่าถ้าเรากลัว หรือกังวลอะไรก็จะไปไหว้ขอแม่พระที่รร.เสมอ *no1
พอโตมา จะย้ายรร. ประจวบเหมาะมาก เหมือนว่าพระไม่อยากให้ห่างเหิน ท่านจึงดลบันดาลให้ได้รู้จักกบคุรพ่อholyเนื่องจากการ์ดเกมคับ
ตลกดีตรงครั้งแรกที่ คุยกับพี่เค้าก็รู้เลยว่าต้องเป็นคนพิเศษ รู้สึกผูกพันธ์ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอหน้า(คุยกันทางicqสมัยโน้นนแล้วคุณพ่อก็โทรมาหา)
ตั้งแต่นั่นเป็นต้นมาก็รักคุณพ่อมากกกกกกกกกกก ได้มีโอกาสได้ไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ
พอช่วง3ปีหลังคุณพ่อก็เริ่มหันมาสนใจเรื่องพระมากขึ้น ก็ทำให้ผมสนใจมากขึ้นด้วยเหมือนกัน (อย่างที่เค้าบอกว่าถ้าคนที่เรารักชอบอะไรเราก็ชอบตาม~อิอิ *lv)

แล้วหลังจากนั้นก็ได้ไปค้างบ้านคุณพ่อก็ได้สวดกับบ้านเค้าด้วย (ครั้งแรกก็ผิดบ้างถูกบ้างมั่วๆไป) ครั้งต่อมาที่ได้ไปอีกก็รู้สึกว่าแม่พระบอกให้สวดสายประคำ พอสวดๆไปก็ร้องไห้ รู้สึกถึงคามรักแล้วก็รู้สึกผิดด้วย เห็นว่าแม่พระร้องไห้เราก็ร้องตามใหญ่เลย(พอดีว่าเป็นเด็กงอแง :P) กว่าจะหยุดได้ตาแดงงงซะงั้น หลังจากนั้นก็เจอเรื่องอารายแปลกๆบ้าง ซึ้งๆบ้างมาเรื่อยๆจนถึงปัจจุบันจ๊ะ
คงบอกไม่ได้ว่าช่วงไหนที่คิดว่าเริ่มเชื่อเพราะว่าความรักต่อพระสะสมมาเรื่อยๆ ล้มบ้างลุกบ้างแต่ก็พยายามให้มันมั่นคง *ok

ดิฉันก็เป็นคริสตังค์ยืนค่ะ ;)

ถ้าจะให้เล่า..ยาวจริงๆเลย...แต่ก็ฝ่าฟันมาแยะมากค่ะ...ถึงทุกวันนี้ ก็ยังถูกทดสอบ ถูกประจญ สารพัด

เหนื่อยค่ะ..แต่ไม่ท้อนะคะ ;D

สู้ๆๆๆ และให้กำลังใจทุกท่านที่ต่อสู้

saranae.com เขียน: ดิฉันก็เป็นคริสตังค์ยืนค่ะ ;)

ถ้าจะให้เล่า..ยาวจริงๆเลย...แต่ก็ฝ่าฟันมาแยะมากค่ะ...ถึงทุกวันนี้ ก็ยังถูกทดสอบ ถูกประจญ สารพัด

เหนื่อยค่ะ..แต่ไม่ท้อนะคะ ;D

สู้ๆๆๆ และให้กำลังใจทุกท่านที่ต่อสู้

เอ๊า..งั๋ย...สั้นจะรุดจุ๊ด นักละคะ

...คงต้องขอบพระคุณพระเจ้าที่ว่า
ทำให้ผมได้มา เรียน ที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน
ทุกเช้าวันแรกของสัปดาห์
รร.จะให้อธิษฐาน ข้าแต่พระบิดา
นอกจากนี้ ก็ยังมี classของ จริยธรรม
ซึ่งไม่เหมือนไปวัดวา ฟังเทศน์เลย
มีแต่ เล่าเรื่อง การผจญภัย ;D
ของ ดาวิด เอยโมเสสเอย โยนาห์::)
แต่ มีเรื่องของชายคนนึง....
ที่ไม่อยากฟังเลย :(
ทั้งๆที่ เป็นคนที่ถูกพูดถึงบ่อยที่สุด
...ไม่ใช่เพราะ เค้าเป็นคนน่าเกลียด :-X
แต่เพราะเค้าน่าสงสาร :'(

เขาถูกแขวน ไว้ ไม้กากบาท
ถูกตอกตะปูที่ มือ อยู่ในสภาพที่เราไม่อาจทนมองได้
แน่ที่เดียว ชายคนนั้นชื่อว่า....เยซู

~Yoshuwa~ เขียน: แต่ มีเรื่องของชายคนนึง....
ที่ไม่อยากฟังเลย :(
ทั้งๆที่ เป็นคนที่ถูกพูดถึงบ่อยที่สุด
...ไม่ใช่เพราะ เค้าเป็นคนน่าเกลียด :-X
แต่เพราะเค้าน่าสงสาร :'(
แน่ที่เดียว ชายคนนั้นชื่อว่า....เยซู

ทำไมไม่อยากฟังละ ฟังบ่อยๆซิ - -สร้างเสริมความรักและความเชื่อ

:-*

...ก็เพราะตอนนั้น พี่ยังโง่เขลาหนิ
:P
ยังไม่ต้อนรับพระองค์
ปล. นี่แค่เล่าเรื่องตอนอยู่ ประถมเท่านั้นนะ

รอดูตอนมันธยมละกัน ::)

~Yoshuwa~ เขียน: ...ก็เพราะตอนนั้น พี่ยังโง่เขลาหนิ
:P
ยังไม่ต้อนรับพระองค์
ปล. นี่แค่เล่าเรื่องตอนอยู่ ประถมเท่านั้นนะ

รอดูตอนมันธยมละกัน ::)

ต๊าย มีติดตามตอนต่อไป to be con.... :P

รู้สึกว่างานนี้จะเป็นของ คริสตังยืน กันหมดเลย
เอ้า ... พวกที่นอนมาเนี่ยหายไปไหนกันหมดเหรอ

เพราะพี่คิดว่าต่อให้พวกเรานอนมาก็เถอะ
ทุกคนก็คงจะมีช่วงเวลาช่วงหนึ่งในชีวิตที่เราตัดสินใจว่า
เราจะยังคงรักษาความเชื่อนี้ต่อไปอีก

fizzy vippie เขียน: รู้สึกว่างานนี้จะเป็นของ คริสตังยืน กันหมดเลย
เอ้า ... พวกที่นอนมาเนี่ยหายไปไหนกันหมดเหรอ

เพราะพี่คิดว่าต่อให้พวกเรานอนมาก็เถอะ
ทุกคนก็คงจะมีช่วงเวลาช่วงหนึ่งในชีวิตที่เราตัดสินใจว่า
เราจะยังคงรักษาความเชื่อนี้ต่อไปอีก

[me=~Yoshuwa~]มองคุณpeachกับตัวเอง[/me]

:oเราถูกลืมฮือๆ :'(

พี่ ฟิตสิ วิบปริ เค้าไม่ได้ลืมหรอกครับ เค้ามองข้ามตะหากละ ;D

มาฟังประสบการณ์ ที่หลายคนเล่า

ทำให้นึก ถึงหนังสือที่คริสเตียนในแถบ ตะวันออกกลางเขียนเล่าประสบการณ์ ที่มาเป็นคริสเตียน และต้องฝ่าฟันกับสภาพแวดล้อม รอบๆตัว บางคนขอลี้ภัยไปอยู่ต่างประเทศ ก็มี

เรื่องที่บางคนติดปัญหา พ่อแม่ให้บวชทางพุทธ นี่ ผมโชคดี ที่ทำหน้าที่ทางพุทธ เช่นนั้น ไปให้แล้ว ต่อไปคือทางที่เลือกเอง

แล้วคุณ Watch เลือก อย่างไรคะ ;)

ตอบคุณนายหญิง
หากตอบตามคำถาม ถึงเรื่อง"ตัดสินใจเชื่อ" นี่ แต่ละคนคงมีเหตุผลแตกต่างกัน ความจริงของ ใคร ก็เป็นของคนนั้น ทำนองว่า นี่ความจริงของเรา นั่นความจริงของเขา

ที่ผมมาทางนี้ เพราะคิดว่าทางที่กำลังเลือกนี่ ถูกทางแล้ว ตรงกับจริต ส่วนตัวมากที่สุด

มีเรื่องยากๆ อยู่ ๒ เรื่อง เหมือนความเห็นของ คุณ Yoshuwa~
คือ
๑.การมาถึงความเชื่อและเชื่อในความจริงนั้น เป็นเรื่องยากแล้ว
๒.การรักษาไว้ซึ่งความเชื่อยิ่งยากกว่า

แต่ชีวิตคริสตชน ต้อง เริ่มต้นด้วยความเชื่อ และสุดท้าย ก็ด้วยความเชื่อ ใครมีหูจงฟังเถิด ;)

หนูมี2หู
แต่เชื่อแค่ 1 เดียวค๊า~~~~ :-*