พระจัดเตรียมไว้แล้วสำหรับทุกเรื่อง
โพสต์แล้ว: เสาร์ พ.ค. 20, 2006 11:46 am
ขอให้เรามอบทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในการทรงนำของพระองค์นะครับ และทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปได้เอง
เพราะว่า "ไม่มีอะไรที่อยากสำหรับพระเจ้า และทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ในการทรงนำของพระองค์ครับ "
....ต่อไปนี้คือประวัติของผม..ที่ผมสำผัดได้ถึงความรัก และการทรงนำของพระองค์ครับ...
ข้าพเจ้าเป็นคนเรียบง่าย เรียบร้อย เป็นคนดี มีมารยาท (หล่อ...หน้าตาดี.. อิอิๆๆ) ข้าพเจ้าเรียนจบชั้นป.6 ที่โรงเรียนมารีย์พิทักษ์สว่างแดนดิน ณ ที่นั้นข้าพเจ้าได้รู้ถึงวิถีชีวิตแห่งการเป็นคริสตัง พอจบชั้นป.6 ที่นั้น ข้าพเจ้าก็ได้เรียนต่อชั้น ม.1-3 ที่โรงเรียนสว่างแดนดิน ที่โรงเรียนแห่งนี้ข้าพเจ้าได้ฝึกการเป็นผู้นำที่ดี การรู้จักรับฟังปัญหาขอคนอื่น และการให้ มากกว่าที่จะได้รับ และที่แห่งนี้ข้าพเจ้าได้ฝึกการเป็นตริสตังที่เข้มแข็ง และอดทน
ในช่วงชั้น ม.2 และ ม.3 ข้าพเจ้าเป็นที่ยอมรับของเพื่อนในห้องเป็นอย่างมาก......เวลาอยู่ในห้องเรียนข้าพเจ้าจะไม่ค่อยพูด สนทนากับใคร มีแต่คนอื่นมาชวนพูด และทำให้ผมต้องพูดกับเขา........บ้างครั้งก็จะมีเพื่อนมาปรึกษาผมถึงปัญหาชีวิตที่ตนได้รับ....ผมก็จะบอกเขาเสมอว่า....ทุกสิ่งทุกอย่างพระเจ้าจัดเตรียมไว้หมดแล้ว เพียงแต่ว่า เราจะน้อมรับน้ำพระทัยของพระองค์หรือเปล่า? เท่านั้นเอง .........ผมมักจะใช้เวลาว่างก่อนนอน หลังจากทบทวนหนังสือ สวดภาวนาและรำพึงถึงสิ่งที่ได้ทำไปในแต่ละวัน และมอบฝากทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์และการทรงนำของพระเจ้า ผมเป็นคนที่ชอบไปวัดเป็นอย่างมาก ทุกวันอาทิตย์ ผมจะพยายามไม่ขาดวัดเป็นอันขาด เพราะวัดและมิสซา คือหัวใจของคริสตังทุกคน บรรยากาศภายในวัดทำให้ผมรู้สึกสงบ หลายครั้งที่ผมไปร่วมฉลองวัดต่างๆ กับซิสเตอร์ และได้เจอกับ บรรดาคุณพ่อ และบราเดอร์ที่ผมรู้จัก
และแล้ววันที่จะจบ ม.3 ก็มาถึง ผมได้รับเกียรติบัตรเป็นผู้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และมีระเบียบวินัย
ทำให้ผมมีความภาคภูมิใจมากครับ หลังจากนั้น ก็คือ เวลาแห่งการเตรียมสอบเข้าเรียนต่อในชั้น ม.4 ผมตั้งความหวังไว้ว่าจะต้องสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมให้ได้ แต่ในใจของผมคิดว่าต้องสอบไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะมีเพื่อนของผม พูดดูถูกผมว่าสอบเข้าไม่ได้หรอก มีแต่คนเก่งๆ เขาไปสอบกัน อีกอย่างเขารับ ม.4 แค่ 600 คนเอง แต่ผมก็ไม่สนใจกับคำพูดของเขา และผมก็ไม่สนใจที่จะอ่านหนังสือด้วย ผมอ่านหนังสือเป็นบ้างเล่มเท่านั้น และแล้ววันที่จะสอบก็ใกล้เข้ามา ผมก็ตั้งหน้าตั้งตา สวด...สวด...และสวด.... เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังงัย ถึงจะเข้า ต.อ. ได้ พอถึงวันสอบ ผมก็ไปสอบตามปกติ และแล้ววันประกาศผมสอบก็มาถึง ผมพยายามหาชื่อของตัวเอง หาแล้วหาอีก หาแล้วหาอีก แต่ก็ไม่เห็น จนเพื่อนผมหาให้ถึงเห็น .....ดีใจมากครับ...ไม่น่าเชื่อว่าเราจะสอบเข้าได้จริงๆ ในที่สุดเราก็ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แล้ว......พระเจ้ามีแผนการที่ดีเตรียมไว้ให้เราเสมอครับ +++
เพราะว่า "ไม่มีอะไรที่อยากสำหรับพระเจ้า และทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ในการทรงนำของพระองค์ครับ "
....ต่อไปนี้คือประวัติของผม..ที่ผมสำผัดได้ถึงความรัก และการทรงนำของพระองค์ครับ...
ข้าพเจ้าเป็นคนเรียบง่าย เรียบร้อย เป็นคนดี มีมารยาท (หล่อ...หน้าตาดี.. อิอิๆๆ) ข้าพเจ้าเรียนจบชั้นป.6 ที่โรงเรียนมารีย์พิทักษ์สว่างแดนดิน ณ ที่นั้นข้าพเจ้าได้รู้ถึงวิถีชีวิตแห่งการเป็นคริสตัง พอจบชั้นป.6 ที่นั้น ข้าพเจ้าก็ได้เรียนต่อชั้น ม.1-3 ที่โรงเรียนสว่างแดนดิน ที่โรงเรียนแห่งนี้ข้าพเจ้าได้ฝึกการเป็นผู้นำที่ดี การรู้จักรับฟังปัญหาขอคนอื่น และการให้ มากกว่าที่จะได้รับ และที่แห่งนี้ข้าพเจ้าได้ฝึกการเป็นตริสตังที่เข้มแข็ง และอดทน
ในช่วงชั้น ม.2 และ ม.3 ข้าพเจ้าเป็นที่ยอมรับของเพื่อนในห้องเป็นอย่างมาก......เวลาอยู่ในห้องเรียนข้าพเจ้าจะไม่ค่อยพูด สนทนากับใคร มีแต่คนอื่นมาชวนพูด และทำให้ผมต้องพูดกับเขา........บ้างครั้งก็จะมีเพื่อนมาปรึกษาผมถึงปัญหาชีวิตที่ตนได้รับ....ผมก็จะบอกเขาเสมอว่า....ทุกสิ่งทุกอย่างพระเจ้าจัดเตรียมไว้หมดแล้ว เพียงแต่ว่า เราจะน้อมรับน้ำพระทัยของพระองค์หรือเปล่า? เท่านั้นเอง .........ผมมักจะใช้เวลาว่างก่อนนอน หลังจากทบทวนหนังสือ สวดภาวนาและรำพึงถึงสิ่งที่ได้ทำไปในแต่ละวัน และมอบฝากทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์และการทรงนำของพระเจ้า ผมเป็นคนที่ชอบไปวัดเป็นอย่างมาก ทุกวันอาทิตย์ ผมจะพยายามไม่ขาดวัดเป็นอันขาด เพราะวัดและมิสซา คือหัวใจของคริสตังทุกคน บรรยากาศภายในวัดทำให้ผมรู้สึกสงบ หลายครั้งที่ผมไปร่วมฉลองวัดต่างๆ กับซิสเตอร์ และได้เจอกับ บรรดาคุณพ่อ และบราเดอร์ที่ผมรู้จัก
และแล้ววันที่จะจบ ม.3 ก็มาถึง ผมได้รับเกียรติบัตรเป็นผู้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และมีระเบียบวินัย
ทำให้ผมมีความภาคภูมิใจมากครับ หลังจากนั้น ก็คือ เวลาแห่งการเตรียมสอบเข้าเรียนต่อในชั้น ม.4 ผมตั้งความหวังไว้ว่าจะต้องสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมให้ได้ แต่ในใจของผมคิดว่าต้องสอบไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะมีเพื่อนของผม พูดดูถูกผมว่าสอบเข้าไม่ได้หรอก มีแต่คนเก่งๆ เขาไปสอบกัน อีกอย่างเขารับ ม.4 แค่ 600 คนเอง แต่ผมก็ไม่สนใจกับคำพูดของเขา และผมก็ไม่สนใจที่จะอ่านหนังสือด้วย ผมอ่านหนังสือเป็นบ้างเล่มเท่านั้น และแล้ววันที่จะสอบก็ใกล้เข้ามา ผมก็ตั้งหน้าตั้งตา สวด...สวด...และสวด.... เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังงัย ถึงจะเข้า ต.อ. ได้ พอถึงวันสอบ ผมก็ไปสอบตามปกติ และแล้ววันประกาศผมสอบก็มาถึง ผมพยายามหาชื่อของตัวเอง หาแล้วหาอีก หาแล้วหาอีก แต่ก็ไม่เห็น จนเพื่อนผมหาให้ถึงเห็น .....ดีใจมากครับ...ไม่น่าเชื่อว่าเราจะสอบเข้าได้จริงๆ ในที่สุดเราก็ได้เป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แล้ว......พระเจ้ามีแผนการที่ดีเตรียมไว้ให้เราเสมอครับ +++