...พระเจ้าทรงรักสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง...
โพสต์แล้ว: อาทิตย์ ต.ค. 30, 2005 10:22 pm
อธิกธรรมจากพระธรรมเก่าบทนี้ ได้บอกเราว่าพระเจ้ารักมนุษย์ทุกคนแม้คนต่างชาติต่างศาสนา ถ้าพระองค์จะลงโทษ ก็เพราะความอธรรมที่พวกเขาทำ และทรงตีสอนประชากรของพระองค์ด้วยเช่นกันเมื่อได้ทำผิด แต่พระองค์ก็ยั้งพระทัยเสมอและไม่อยากลงโทษใครเลย และหวังให้ทุกคนกลับใจ
ปรีชาญาณ 11:22 -11:22
ในสายพระเนตรของพระองค์ สากลจักรวาลเปรียบเสมือนผงธุลีบนตาชั่ง เหมือนน้ำค้างยามเช้าหนึ่งหยด ที่ตกบนพื้นดิน
แต่พระองค์ทรงเมตตาต่อทุกคน เพราะพระองค์ทรงทำได้ทุกสิ่ง ทรงมองข้ามบาปของมนุษย์ เพื่อเขาจะได้เป็นทุกข์กลับใจ
เหตุว่า พระองค์ทรงรักทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ ไม่ทรงเกลียดชังสิ่งใดที่ทรงสร้างขึ้นมา เพราะถ้าพระองค์ทรงเกลียดสิ่งใด ก็คงจะไม่ทรงสร้างสิ่งนั้นขึ้นมา
หากพระองค์ไม่ทรงปรารถนาสิ่งใด มันจะดำรงอยู่ได้อย่างไร มันคงจะต่อไปได้อย่างไร หากพระองค์ไม่ทรงเรียกให้อุบัติขึ้น
ข้าแต่พระเจ้า ผู้ทรงรักสิ่งที่มีชีวิต พระองค์ทรงสงวนทุกสิ่งไว้ เพราะมันเป็นของพระองค์ พระปราณอันไม่รู้เสื่อมสูญของพระองค์ อยู่ในสรรพสิ่ง ดังนั้น พระองค์จึงค่อยๆดัดนิสัยพวกที่ทำผิด ทรงตักเตือน และชวนให้ระลึกถึงบาปที่เขากำลังทำอยู่ เพื่อเขาจะได้ละทิ้งความชั่ว และเชื่อในพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า
ถูกแล้ว พระองค์ทรงเกลียดชังบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ในสมัยก่อนโน้น
เพราะการกระทำอันน่ารังเกียจของเขา พวกเขาถือเวทย์มนต์ และทำพิธีสังเวยอันเลวทรามต่ำช้า
เขาพากันกินเลี้ยงโดยใช้เนื้อและเลือดคนเป็นอาหาร ซึ่งเริ่มมาจากคนป่าเถื่อน และฆ่าเด็กอย่างไร้ความปรานี
เขาเป็นพ่อแม่ฆ่าลูกที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ พระองค์ทรงตั้งพระทัยที่จะทำลายพวกเขา ด้วยเงื้อมมือบรรพบุรุษของเรา
เพื่อดินแดนที่พระองค์ทรงพอพระทัยมากที่สุดนี้ จะได้เป็นที่อยู่อาศัยอันเหมาะสมของบรรดาบุตรพระเป็นเจ้า
ถึงกระนั้นก็ดี เนื่องด้วยพวกเขาเป็นมนุษย์ พระองค์จึงทรงกระทำต่อเขาอย่างไว้ความปรานี ทรงส่งแตนมานำหน้ากองทัพของพระองค์ เพื่อทำลายพวกเขาทีละเล็กทีละน้อย มิใช่ว่า พระองค์จะทรงไร้อำนาจที่จะให้คนดีทำลายคนชั่วให้หายสาบสูญไป หรือจะทรงทำลายเขาทันทีด้วยสัตว์ร้าย หรือด้วยพระวาจาอันเด็ดขาดเพียงคำเดียว แต่ที่พระองค์ทรงลงอาชญาพวกเขาทีละเล็กทีละน้อย ก็เพื่อให้เขามีโอกาสกลับใจ พระองค์ทรงทราบดีว่า พวกเขาชั่วช้าเลวทรามถึงกระดูกดำ และไม่ยอมทิ้งสันดานชั่วนี้ เพราะพวกเขาเป็นชนชาติที่ถูกสาปมาตั้งแต่แรกแล้ว ที่พระองค์ไม่ทรงลงโทษบาปของเขานั้น มิใช่ว่าพระองค์ทรงหวาดกลัวผู้ใด ใครเล่าจะบังอาจมทูลพระองค์ว่า "พระองค์ได้ทรงทำอะไรลงไป" แล้วใครเล่า จะต่อต้านพระบัญชาของพระองค์ เมื่อมีประชาชนถูกทำลาย ใครเล่าจะกล้าคัดค้านพระองค์ผู้ทรงสร้างเขามา หน้าไหนจะกล้ามาเผชิญพระองค์ เพื่อแก้แค้นแทนคนอธรรม
เพราะนอกจากพระองค์แล้ว ไม่มีพระอื่นใดที่เอาใจใส่ทุกคน ที่พระองค์จำต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า พระองค์มิได้ทรงตัดสินอย่างอยุติธรรม
ไม่มีราชาหรือเจ้านายคนไหนกล้ามาเผชิญหน้าพระองค์ เพื่อสนับสนุนผู้ที่พระองค์ทรงลงอาชญา
เพราะพระองค์ทรงยุติธรรม พระองค์จึงทรงจดจำทุกสิ่งอย่างยุติธรรม ทรงถือว่า ไม่สมกับฤทธานุภาพของพระองค์ ที่จะลงโทษคนที่ไม่สมจะรับพระอาชญา
พระอานุภาพของพระองค์ เป็นบ่อเกิดแห่งความยุติธรรม เพราะพระองค์ทรงเป็นเจ้านายของทุกสิ่ง พระองค์จึงทรงปรานีทุกคน
เมื่อมีผู้สงสัยอาชญาสิทธิ์ของพระองค์ พระองค์จึงทรงแสดงพระอานุภาพ พระองค์ทรงกำจัดความจองหองของผู้ที่รู้จักพระองค์
แม้จะทรงพลานุภาพถึงเพียงนั้น พระองค์ก็ทรงพิพากษาอย่างอ่อนโยน ทรงปกครองเราด้วยพระทัยปรานี พระองค์ทรงพอพระทัยเมื่อไร ฤทธานุภาพก็จะรับใช้พระองค์เท่านั้น
พระองค์ทรงกระทำเช่นนี้ เพื่อสอนประชากรของพระองค์ว่า คนชอบธรรมต้องเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ พระองค์ประทานความหวังแก่บรรดาบุตรของพระองค์ว่า เมื่อเขาทำบาปแล้ว พระองค์ทรงคอยให้เขากลับใจ
เพราะคนเหล่านี้เป็นศัตรูของผู้รับใช้พระองค์ ซึ่งควรรับโทษถึงตาย ถึงกระนั้น พระองค์ก็ยังทรงลงอาชญา ด้วยพระทัยสงสารและปรานี ให้เขามีเวลาและโอกาส ให้เขาละทิ้งความชั่วช้า
พระองค์ทรงพิพากษาบรรดาบุตรของพระองค์อย่างระมัดระวังเพียงไร ในเมื่อพระองค์ทรงทำพันธสัญญากับบรรพบุรุษของเรา ทรงสัญญาว่าจะประทานพระคุณมากมาย
ดังนั้น พระองค์ทรงดัดนิสัยเราก็จริง แต่พระองค์ก็ทรงโบยพวกศัตรูเราหนักกว่าตั้งพันเท่า เพื่อสอนเราว่า เมื่อเราพิพากษาก็ให้ระลึกถึงพระเมตตาของพระองค์ และเมื่อเราเองถูกพิพากษา ก็ให้ไว้ใจในพระเมตตาของพระองค์
ปรีชาญาณ 11:22 -11:22
ในสายพระเนตรของพระองค์ สากลจักรวาลเปรียบเสมือนผงธุลีบนตาชั่ง เหมือนน้ำค้างยามเช้าหนึ่งหยด ที่ตกบนพื้นดิน
แต่พระองค์ทรงเมตตาต่อทุกคน เพราะพระองค์ทรงทำได้ทุกสิ่ง ทรงมองข้ามบาปของมนุษย์ เพื่อเขาจะได้เป็นทุกข์กลับใจ
เหตุว่า พระองค์ทรงรักทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ ไม่ทรงเกลียดชังสิ่งใดที่ทรงสร้างขึ้นมา เพราะถ้าพระองค์ทรงเกลียดสิ่งใด ก็คงจะไม่ทรงสร้างสิ่งนั้นขึ้นมา
หากพระองค์ไม่ทรงปรารถนาสิ่งใด มันจะดำรงอยู่ได้อย่างไร มันคงจะต่อไปได้อย่างไร หากพระองค์ไม่ทรงเรียกให้อุบัติขึ้น
ข้าแต่พระเจ้า ผู้ทรงรักสิ่งที่มีชีวิต พระองค์ทรงสงวนทุกสิ่งไว้ เพราะมันเป็นของพระองค์ พระปราณอันไม่รู้เสื่อมสูญของพระองค์ อยู่ในสรรพสิ่ง ดังนั้น พระองค์จึงค่อยๆดัดนิสัยพวกที่ทำผิด ทรงตักเตือน และชวนให้ระลึกถึงบาปที่เขากำลังทำอยู่ เพื่อเขาจะได้ละทิ้งความชั่ว และเชื่อในพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า
ถูกแล้ว พระองค์ทรงเกลียดชังบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ในสมัยก่อนโน้น
เพราะการกระทำอันน่ารังเกียจของเขา พวกเขาถือเวทย์มนต์ และทำพิธีสังเวยอันเลวทรามต่ำช้า
เขาพากันกินเลี้ยงโดยใช้เนื้อและเลือดคนเป็นอาหาร ซึ่งเริ่มมาจากคนป่าเถื่อน และฆ่าเด็กอย่างไร้ความปรานี
เขาเป็นพ่อแม่ฆ่าลูกที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ พระองค์ทรงตั้งพระทัยที่จะทำลายพวกเขา ด้วยเงื้อมมือบรรพบุรุษของเรา
เพื่อดินแดนที่พระองค์ทรงพอพระทัยมากที่สุดนี้ จะได้เป็นที่อยู่อาศัยอันเหมาะสมของบรรดาบุตรพระเป็นเจ้า
ถึงกระนั้นก็ดี เนื่องด้วยพวกเขาเป็นมนุษย์ พระองค์จึงทรงกระทำต่อเขาอย่างไว้ความปรานี ทรงส่งแตนมานำหน้ากองทัพของพระองค์ เพื่อทำลายพวกเขาทีละเล็กทีละน้อย มิใช่ว่า พระองค์จะทรงไร้อำนาจที่จะให้คนดีทำลายคนชั่วให้หายสาบสูญไป หรือจะทรงทำลายเขาทันทีด้วยสัตว์ร้าย หรือด้วยพระวาจาอันเด็ดขาดเพียงคำเดียว แต่ที่พระองค์ทรงลงอาชญาพวกเขาทีละเล็กทีละน้อย ก็เพื่อให้เขามีโอกาสกลับใจ พระองค์ทรงทราบดีว่า พวกเขาชั่วช้าเลวทรามถึงกระดูกดำ และไม่ยอมทิ้งสันดานชั่วนี้ เพราะพวกเขาเป็นชนชาติที่ถูกสาปมาตั้งแต่แรกแล้ว ที่พระองค์ไม่ทรงลงโทษบาปของเขานั้น มิใช่ว่าพระองค์ทรงหวาดกลัวผู้ใด ใครเล่าจะบังอาจมทูลพระองค์ว่า "พระองค์ได้ทรงทำอะไรลงไป" แล้วใครเล่า จะต่อต้านพระบัญชาของพระองค์ เมื่อมีประชาชนถูกทำลาย ใครเล่าจะกล้าคัดค้านพระองค์ผู้ทรงสร้างเขามา หน้าไหนจะกล้ามาเผชิญพระองค์ เพื่อแก้แค้นแทนคนอธรรม
เพราะนอกจากพระองค์แล้ว ไม่มีพระอื่นใดที่เอาใจใส่ทุกคน ที่พระองค์จำต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า พระองค์มิได้ทรงตัดสินอย่างอยุติธรรม
ไม่มีราชาหรือเจ้านายคนไหนกล้ามาเผชิญหน้าพระองค์ เพื่อสนับสนุนผู้ที่พระองค์ทรงลงอาชญา
เพราะพระองค์ทรงยุติธรรม พระองค์จึงทรงจดจำทุกสิ่งอย่างยุติธรรม ทรงถือว่า ไม่สมกับฤทธานุภาพของพระองค์ ที่จะลงโทษคนที่ไม่สมจะรับพระอาชญา
พระอานุภาพของพระองค์ เป็นบ่อเกิดแห่งความยุติธรรม เพราะพระองค์ทรงเป็นเจ้านายของทุกสิ่ง พระองค์จึงทรงปรานีทุกคน
เมื่อมีผู้สงสัยอาชญาสิทธิ์ของพระองค์ พระองค์จึงทรงแสดงพระอานุภาพ พระองค์ทรงกำจัดความจองหองของผู้ที่รู้จักพระองค์
แม้จะทรงพลานุภาพถึงเพียงนั้น พระองค์ก็ทรงพิพากษาอย่างอ่อนโยน ทรงปกครองเราด้วยพระทัยปรานี พระองค์ทรงพอพระทัยเมื่อไร ฤทธานุภาพก็จะรับใช้พระองค์เท่านั้น
พระองค์ทรงกระทำเช่นนี้ เพื่อสอนประชากรของพระองค์ว่า คนชอบธรรมต้องเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ พระองค์ประทานความหวังแก่บรรดาบุตรของพระองค์ว่า เมื่อเขาทำบาปแล้ว พระองค์ทรงคอยให้เขากลับใจ
เพราะคนเหล่านี้เป็นศัตรูของผู้รับใช้พระองค์ ซึ่งควรรับโทษถึงตาย ถึงกระนั้น พระองค์ก็ยังทรงลงอาชญา ด้วยพระทัยสงสารและปรานี ให้เขามีเวลาและโอกาส ให้เขาละทิ้งความชั่วช้า
พระองค์ทรงพิพากษาบรรดาบุตรของพระองค์อย่างระมัดระวังเพียงไร ในเมื่อพระองค์ทรงทำพันธสัญญากับบรรพบุรุษของเรา ทรงสัญญาว่าจะประทานพระคุณมากมาย
ดังนั้น พระองค์ทรงดัดนิสัยเราก็จริง แต่พระองค์ก็ทรงโบยพวกศัตรูเราหนักกว่าตั้งพันเท่า เพื่อสอนเราว่า เมื่อเราพิพากษาก็ให้ระลึกถึงพระเมตตาของพระองค์ และเมื่อเราเองถูกพิพากษา ก็ให้ไว้ใจในพระเมตตาของพระองค์
