วันเด็กปี2007ก็มาถึงอีกคำรบหนึ่งแล้ว พี่ดีใจที่ได้รู้จักน้องๆสมาชิกบอร์ดนิวมานาทุกคนนะครับ ไม่ว่าจะเป็นน้องๆระดับมัธยมศึกษา หรืออุดมศึกษาก็ตาม จริงๆน้องๆก็อาจพ้นวัยเด็กและเป็นเยาวชนแล้ว แต่สำหรับพี่ พี่ก็เห็นน้องๆเป็นเด็กๆน่ารักๆเสมอ ก็คิดว่าวันเด็กก็เป็นโอกาสอันดีที่จะได้มาพูดคุยกับน้องๆทุกคน"ทุ่งหญ้า"นี้ครับ
ก่อนอื่นพี่ขอกล่าวคำว่าขอโทษสำหรับสิ่งที่พี่ได้ทำผิดพลาดบกพร่องไปกับน้องๆทุกคน พี่อาจรบกวนใจน้อง ทำให้น้องไม่สบายใจ กลัดกลุ้มใจ วุ่นวายใจ ขุ่นเคืองใจ โกรธ รำคาญ เป็นต้นโดยไม่เจตนา พี่มานึกว่าหัวใจของน้องคือหัวใจของเด็กๆที่บริสุทธิ์น่ารักๆ พี่กลับทำร้ายได้ เมื่อคิดได้ดังนี้ก็ทำให้พี่เสียใจอย่างยิ่งครับ แต่พี่ก็หวังว่าน้องๆคงจะยินดีให้อภัยพี่ และให้พวกเราดำรงอยู่ในความรักฉันพี่น้องในพระเจ้าหนึ่งเดียว ตลอดจนเดินหน้าไปด้วยกันตลอดไปครับ ในขณะเดียวกัน พี่ก็ขอขอบคุณสำหรับมิตรภาพ ความรัก ความปรารถนาดีที่น้องๆทุกคนมีให้ หลายๆครั้งสิ่งดีๆทั้งหลายที่น้องๆมีให้พี่นี้ก็เป็นพลังสำหรับพี่ในการดำเนินชีวิตประจำวันในปัจจุบันครับ นี่แหละคือคุณค่าและความหมายของการเป็นคริสตชนครับ ดังที่นักบุญเปาโลได้สอนไว้ว่า แม้ว่าท่าน(นักบุญเปาโล)จะมีความรู้มากมายมหาศาล แต่ถ้าไม่มีความรักแล้วไซร้ ความรู้เหล่านั้นก็เปล่าประโยชน์ ครับ ฉะนั้นให้เราภาวนาร่วมกันสำหรับความรัก ความสามัคคี และความสุขสันติในจิตใจของพวกเราทุกคนนะครับ
ในโอกาสอันดีนี้พี่ใคร่ขอแบ่งปันพระวาจาจากบทอ่านที่ 1 วันพฤหัสบดีสัปดาห์ที่ 1 เทศกาลธรรมดา ค.ศ.2007 ครับ บทอ่านดังกล่าวคัดมาจากบทจดหมายถึงชาวฮีบรูบทที่ 3 ข้อที่ 7 - 14 ดังนี้
พี่น้อง เพราะฉะนั้น ดังที่พระจิตเจ้าตรัสไว้ในพระคัมภีร์ว่า "วันนี้ หากท่านทั้งหลายได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ จงอย่าทำใจแข็งกระด้างเหมือนคราวกบฏ เมื่อมีการทดลองในถิ่นทุรกันดาร ครั้งนั้นบรรพบุรุษของท่านได้ทดลองเรา ได้พิสูจน์เรา ทั้งๆที่ได้เห็นกิจการของเรามาแล้วตลอดสี่สิบปี เราจึงเอือมระอาชนรุ่นนั้นและได้กล่าวว่า 'พวกนี้มีใจหลงผิดอยู่เสมอ ไม่เคยรู้จักวิถีทางของเราเลย!' และเราได้ปฏิญาณขณะที่กำลังโกรธว่า เขาทั้งหลายจะไม่ได้เข้าสู่ที่พักผ่อนของเรา
พี่น้องทั้งหลาย จงระวังอย่าให้ใครมีจิตใจเลวร้ายไร้ความเชื่อจนถึงกับแยกตัวออกจากพระเจ้าผู้ทรงชีวิต แต่จงตักเตือนกันทุกๆวันตลอดเวลาที่ยังเรียกได้ว่า 'วันนี้' เพื่อมิให้ท่านคนใดคนหนึ่งมีใจแข็งกระด้างไปเพราะเล่ห์กลของบาป เราได้ร่วมเป็นร่วมตายกับพระคริสตเจ้าอยู่แล้ว หากเราจะยึดความไว้วางใจที่เรามีอยู่ตั้งแต่ต้นให้มั่นคงจนถึงที่สุด"
จากพระวาจาดังกล่าวที่ให้ "ตักเตือนกันทุกๆวันตลอดเวลาที่ยังเรียกได้ว่า'วันนี้'" พี่ก็อยากฝากข้อคิดเล็กน้อยไว้กับน้องๆทุกคน ณ โอกาสนี้ครับ คือพี่อยากให้น้องๆทุกคนอย่าทิ้งพระและไปวัดวันอาทิตย์เป็นประจำสม่ำเสมอครับ
ที่ว่าอย่าทิ้งพระและไปวัดวันอาทิตย์นั้น ก็เพราะพี่เคยเห็นเพื่อนหรือน้องๆหลายๆคนพอเข้ามหาวิทยาลัย ก็มีกิจกรรมมากมาย เรียนจบแล้วพี่ๆน้องๆหลายคนที่พี่เคยรู้จักก็มีภาระกิจการงานมากมาย ขาดวัดขาดวา ลืมพระลืมเจ้ากันไป โดยให้สิ่งทั้งหลายมาเป็นอันดับต้นๆก่อนพระเจ้า เหลือชื่อเป็นคริสตชนแค่ในบัตรประชาชนเท่านั้น วัดวาอย่างน้อยแค่วันอาทิตย์ก็ไม่ได้ไป ชีวิตทางโลกอาจรุ่งเรือง มีคนนับหน้าถือตา มีเงินทองกองมากมาย แต่ชีวิตฝ่ายจิตกับรุ่งริ่ง เหี่ยวแห้ง ไม่บังเกิดความอิ่มเอมเปรมใจ ไม่ได้รับความสุขสันติที่แท้ ซึ่งน่าเสียดายมากครับ พระเยซูเจ้าทรงสอนว่า จะมีประโยชน์อันใดถ้าจะได้โลกทั้งโลกมาครอบครองแต่ต้องสูญเสียวิญญาณไป จริงไหมครับ
ฉะนั้นพี่ก็อยากให้น้องๆทุกคนอย่าทิ้งพระ อย่างน้อยก็รักการไปวัดวันอาทิตย์ ถ้าน้องติดธุระจำเป๊นจำเป็น สุดวิสัยจริงจริ๊งงงงงงงงงก็ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้าไม่ติดอะไรก็ขอให้พระเจ้ามาที่หนึ่งก่อนหน้าที่การงาน ทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียงเกียรติยศ พี่เห็นบางคน ( พี่หมายถึงน้องบางคนที่พี่รู้จักที่อยู่นอกบอร์ดนะครับ ) ไม่ไปวัดเพราะตื่นไม่ทัน ( จริงๆพี่ว่าในเมื่อรู้ว่าจะไปวัดวันรุ่งขึ้น ก็น่าจะนอนหัวค่ำหน่อย ) หรือบางคนไม่ไปวัดเพราะนัดไปไหนๆๆๆกับเพื่อนๆ ยิ่งน้องๆหลายคนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว มีเพื่อนที่ไม่ได้เป็นคริสตชน พวกเขาหลายคนไม่มีกำหนดต้องไปประกอบศาสนกิจในวันอาทิตย์อย่างพวกเราคริสตชน ก็อาจชวนน้องๆให้ไปนู่นไปนี่ ถ้าเห็นว่ากิจการนั้นทำให้เราไปวัดวันอาทิตย์ไม่ได้ น้องก็น่าที่จะกล้าปฏิเสธ และให้เหตุผลไปว่าน้องต้องไปวัดวันอาทิตย์ กล้าเป็นพยานยืนยันถึงพระเจ้าอย่างกล้าหาญ เราควรเกรงพระทัยพระเจ้ายิ่งกว่าเกรงใจมนุษย์นะครับ ฉะนั้น ไปวัดให้ได้ทุกอาทิตย์นะครับ แล้วพระเจ้าจะทรงอำนวยพระพรให้น้องอย่างอุดมครับ
พี่ขอยกตัวอย่างจากประสบการณ์จริงของพี่เองครับ ก่อนอื่นพี่ขอออกตัวไว้ก่อนว่าพี่ไม่ได้จะยกยอตัวเองนะครับ แต่ถือเป็นการแบ่งปันกันระหว่างพี่น้องก็แล้วกันครับ พี่พยายามไปวัดวันอาทิตย์เสมอ ถ้าไม่ติดกิจธุระอะไรที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ พี่จะไม่พลาดการไปวัดวันอาทิตย์เลยครับ และการขาดวัดวันอาทิตย์ของพี่เอง เรียกว่านับครั้งได้เลย ถ้าไม่สุดวิสัยจริงๆ พี่จะไม่ยอมขาดวัดวันอาทิตย์เป็นอันขาด มีอยู่ครั้งหนึ่ง พี่ไปทัศนศึกษาวิชาประวัติศาสตร์ที่ลพบุรี ก่อนออกเดินทาง พี่ก็เปิดปฏิทินคาทอลิกที่เป็นเล่มไปก่อน แล้วพอไปถึงลพบุรี เช้าวันอาทิตย์พี่ก็ออกจากโรงแรมที่พัก เรียกสามล้อ ตะกายไปหาวัดจนเจอ ปรากฎว่ามิสซาเก้าโมง เข้าวัดไม่ได้ เพราะตอนเก้าโมงต้องออกไปทัศนศึกษาตามโบราณสถาน อย่างนี้ก็สุดวิสัยจริงๆครับ เพราะเขาไม่มีวัดเช้ารอบหกโมง เจ็ดโมง หรือแม้แต่พี่เคยไปแรลลี่กรุงเทพ-พัทยา พี่พอทราบมาว่าที่นั่นมีวัดนักบุญนิโคลัส พอไปถึงที่พัก พี่โทรไปถามคุณพ่อที่ศูนย์มหาไถ่ว่าวัดนักบุญนิโคลัสไปอย่างไร พ่อเขาก็บอก แต่พี่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ ไม่รู้จะเดินทางอย่างไร เพราะมีพัทยาเหนือ พัทยากลาง พัทยาใต้ พี่ก็งง อย่างไรก็ดี วันรุ่งขึ้น ในขณะที่คนอื่นกำลังเตรียมตื่นนอนกินอาหารเช้า พี่ก็ออกไปโบกรถ คลำทางไปจนเจอวัดนักบุญนิโคลัส ได้เข้ามิสซาวันอาทิตย์ด้วยครับ แม้แต่พี่ไปอยู่เมืองจีน ก่อนเดินทางพี่ซื้อคู่มือเล่มเล็กๆมาอ่าน ในนั้นมีแผนที่กรุงปักกิ่ง สิ่งที่พี่หานั้นก็คือ"วัด" หาเจอแต่ก็ไม่รู้ไปอย่างไร สัปดาห์แรกไม่ได้เข้า เพราะไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไม่รู้ทิศรู้ทางเลยครับ แล้วพอซื้อจักรยานมาขี่ สัปดาห์ที่สองพี่ก็ลุยเลย ขี่จักรยานหาวัด โชคดีที่ผังเมืองปักกิ่งจัดดีมาก เป็นตารางรูปสี่เหลี่ยม ก็เลยหาได้ไม่ยากนัก จริงๆตอนไปก็เกรงๆอยู่หน่อย เพราะได้ยินมาว่าที่นั่นมีพระศาสนจักรใต้ดิน บนดิน อะไรก็ไม่รู้ แต่ความที่เราไม่อยากขาดวัดวันอาทิตย์ พี่ก็ไม่กลัว ลุยไปเลย แล้วก็ได้ไปทุกอาทิตย์ครับ ตอนที่อยู่ปักกิ่งนั้น วันอาทิตย์ พี่จะตื่นแต่เช้า แล้วเวลาไปวัดพี่จะถือว่าเป็นโอกาสพิเศษ ในขณะที่ชาวบ้านนอนหลับ พี่ก็ไปวัด ฤดูหนาว อากาศหนาวมาก บางทีหิมะตก เวลาหิมะแข็งตัวก็จะจับตัวเป็นน้ำแข็ง มันก็จะลื่น ถ้าขี่จักรยานไป ขี่ไม่ดีก็จะล้ม พี่ก็ล้มมาแล้ว ก็ไม่ทำให้พี่ประหวั่น บ่ยั่นอยู่แล้ว ลำบากแค่ไหนก็ไม่กลัว ฤดูใบไม้ร่วงลมแรงมากๆๆๆๆ ซึ่งพี่ก็ไม่ถือเป็นข้ออ้าง แต่ก็ยังไปวัดวันอาทิตย์เช่นเดิมครับ ไปเที่ยวเซี่ยงไฮ้ ก็ต้องหาวัดเข้า ไปหังโจว พี่ก็ต้องตะกายหาวัดเข้าร่วมมิสซาวันอาทิตย์ให้ได้ครับ เพราะการไปวัดวันอาทิตย์นั้นเป็นเรื่องสำคัญสำหรับพี่มากเลย ตอนอยู่ปักกิ่ง เวลาไปวัด พี่จะเลือกใส่เสื้อดีๆ สวยๆ ใหม่ๆ เพราะถือว่าไปเฝ้าพระเจ้า และเช่นนี้ก็ทำให้พี่ได้รับพระพรจากพระเจ้ามากมาย หลายครั้งมีเรื่องที่ต้องการให้พระเจ้าทรงช่วย ไม่ทันได้สวดภาวนา พระองค์ก็ทรงประทานให้พี่ ดังพระวาจาที่ว่า พระบิดาทรงทราบคำทูลขอของลูกๆของพระองค์ก่อนที่จะสวดขอเสียอีก ซึ่งพี่ก็ยังอึ้งเลย และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวนะครับ หลายต่อหลายครั้งก็เป็นเช่นนั้นครับ และจากที่พี่ไปพยายามไปวัดวันอาทิตย์ให้สม่ำเสมอ เพื่อนคนจีนบางคนถึงกับขอตามไปวัดด้วยเลยนะครับ น้องๆก็คงทราบว่าชาวจีนทุกวันนี้จำนวนไม่น้อยไม่มีศาสนาแล้ว แต่อย่างน้อยผ่านกิจการของเราก็ทำให้เขาหันมาสนใจในเรื่องศาสนาอยู่บ้าง ก็น่าขอบพระคุณพระเจ้า จริงไหมครับ
ที่พี่เล่าประสบการณ์ส่วนตัวมาข้างต้นนั้น ก็อย่างที่บอกครับว่าไม่ได้ต้องการจะอวดตัวเองนะครับ แต่อยากให้น้องๆเห็นความสำคัญของการไปวัดวันอาทิตย์ครับ แม้ว่าในสายตาของคนในโลกอาจไม่เห็นจำเป็น ไปแล้วเหมือนไม่ได้อะไร แต่ในฐานะที่เป็นคริสตชน เราไม่ควรละเลิกเพิกเฉยครับ และที่เล่าไปนั้น พี่ก็อยากให้น้องร่วมขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับพระพรที่ทำให้พี่มีเรี่ยวมีแรงไปวัดวันอาทิตย์ครับ เพราะที่สุดผู้ที่สมควรได้รับการสรรเสริญก็ไม่ใช่ใคร นั่นคือองค์พระผู้เป็นเจ้าสูงสุดนั่งเองครับ ทั้งนี้ก็เป็นไปตามพระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ว่า "ปราศจากเราแล้ว ท่านก็ทำอะไรมิได้เลย" นั่นเองครับ
น้องๆครับ ที่พี่เน้นเรื่องความสม่ำเสมอในการร่วมมิสซาวันอาทิตย์นั้น ก็เพราะพี่เห็นว่าเป็นศาสนกิจพื้นฐานของเราคริสตชน น้องๆอาจมีภาระกิจมากมายที่ต้องทำในวันอื่นๆ แต่ก็ไม่อยากให้ลืมว่าวันอาทิตย์เรามีนัดกับพระเจ้าที่วัดนะครับ และที่เน้นย้ำเช่นนี้ก็เพราะทุกวันนี้พวกเรามีสิ่งที่มารุมเร้ามากมาย ก็เลยอยากให้น้องๆยึดมั่นกับหลักการ ไม่หวั่นไหวไปตามกระแสโลกน่ะครับ พระศาสนจักรสอนว่าศีลมหาสนิทเป็นศูนย์กลางของชีวิตคริสตชน และการร่วมมิสซาวันอาทิตย์เป็นศาสนกิจที่ช่วยให้เราได้รับพระพรและพระหรรษทานอย่างอุดมจริงๆ พี่ขอยืนยันครับ :cheesy:
น้องๆครับ เนื่องในโอกาสวันเด็กปีนี้ อย่าลืมนะครับ พี่ก็ขอฝากน้องๆทุกคนให้เห็นความสำคัญของการไปวัดวันอาทิตย์และอย่าทิ้งพระเจ้า การไปวัดวันอาทิตย์เป็นศาสนกิจพื้นฐานของพวกเราคริสตชนครับ ซึ่งศาสนกิจประการนี้ก็จะเป็นทางผ่านแห่งพระพรและพระหรรษทานอันอุดมมาสู่น้องๆครับ และจะช่วยให้น้องๆเป็นดังเถาองุ่นที่ยังยึดติดอยู่กิ่ง นั่นก็คือจะช่วยน้องๆให้ยึดติดอยู่กับพระเจ้า แม้ว่าในวันธรรมดา น้องๆอาจจะมีภาระกิจมาก ไม่ได้สวดภาวนาอย่างเพียงพอสม่ำเสมอ แต่อย่างน้อย ถ้าไม่ติดธุระจำเป๊นจำเป็นสุดวิสัยจริงจริ๊งงงง ก็ขอให้น้องไปวัดวันอาทิตย์กันนะครับ เพราะถ้าแม้แต่วัดวันอาทิตย์อันเป็นศาสนกิจขั้นพื้นฐานเรายังว่างเว้นแล้วไซร้ การทิ้งพระเจ้าก็อาจเป็นเรื่องที่อยู่ไม่ไกลตัวเราแล้วล่ะครับ
ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพร ขอแม่พระทรงอยู่เคียงข้าง และขอนักบุญองค์อุปถัมภ์น้องๆแต่ละคนตลอดจนนักบุญที่น้องๆแต่ละคนศรัทธาได้ช่วยเสนอวิงวอนเพื่อน้องๆต่อเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้าองค์ความรักสูงสุดเสมอไปครับ
รักน้องๆทุกคนครับ
ขอบคุณ พณฯ ท่านด้วยคน อุตส่าห์เรียบเรียงข้อคิดดีดีสำหรับเด็กๆ ว่าแต่ว่ามานิโคลัส พี่ตั้วถามทางหนูได้นะเคอะ
)