Belong to the Truth Jesus Christ

วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2009  เวลา 06:30-07:00 น.

“ลูกที่รักทั้งหลาย เป็นอย่างไรกันบ้าง ในระยะหลังนี้ ลูกได้ใช้เวลาทบทวนกับสิ่งที่แม่ได้สอนไป
อย่างหมดสิ้น แล้วหรือยัง หากลูกติดตามและปฏิบัติมาโดยตลอด ลูกจะเห็นว่าแม้ช่วงเวลาที่แม่
ไม่ได้สอนอะไรใหม่นั้น ลูกเองก็ยังไม่อาจปฏิบัติในเรื่องที่แม่สอนกันได้อย่างครบถ้วนไม่ใช่หรือ?
ลูก เคยถามตนเองไหมว่าที่เป็นเช่นนี้เพราะเหตุใด?
เรื่องของศาสนาจริยธรรมมัก จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ลูกจะนึกถึง ด้วยว่าในชีวิตประจำวันของลูกนั้น
มี เรื่องราวมากมายซึ่งลูกมุ่งเน้นให้ความสำคัญมากกว่า แต่ลูกกำลังลืมไปว่าพื้นฐานสำคัญใน
การดำรงชีวิตของลูกนั้นอยู่ที่สันติ สุขในจิตใจของลูกเองก่อน เมื่อลูกสามารถสร้างภูมิคุ้มกันนี้ของลูก
ให้ แข็งแรงได้แล้ว ไม่ว่าจะมีอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตของลูก ลูกก็จะสามารถก้าวเดินต่อไปข้าง หน้าได้อย่างมั่นคง
แม่สอนให้ลูกมี ความไว้วางใจในองค์พระบิดาเจ้าสวรรค์นั้น ไม่ได้หมายความว่าลูกจะไม่ต้องทำสิ่งใด
และรอคอยแต่ความช่วยเหลือของ พระองค์แต่เพียงถ่ายเดียวหรอกนะ ลูกจะต้องทำวันนี้ เวลานี้
วินาทีนี้ ของลูกให้ดีที่สุดด้วย ลูกจงตระหนักใจเถิด สิ่งทั้งหลายที่เกิดเป็นปัญหาสำหรับลูกนั้น
เป็นเพราะลูกไม่ได้สนองตอบ ด้วยความรักของพระบิดาเจ้าสวรรค์ แต่ลูกได้สนองตอบด้วยน้ำใจ
แห่งตนเอง ไม่ใช่หรือ? ลูกเก็บความรักนี้ไว้สำหรับตนเองไม่ได้เผื่อแผ่ให้ผู้อื่นไม่ใช่หรือ? เรื่องนี้
แม่ได้สอนลูกไว้แล้วหลายครั้ง แม่คงไม่ต้องกล่าวซ้ำอีกกระมัง

จง อย่าลืมหาเวลาสักเล็กน้อยในแต่ละวัน ฝึกฝนทำให้ชีวิตภายในของลูกได้เจริญเติบโตบ้างนะลูก
แม่ได้สอนลูกไป แล้วอย่างละเอียดว่าลูกจะต้องทำอย่างไรบ้าง? หากลูกเพียงแต่อ่านผ่านๆไป ลูกรับรู้
แต่ลูกไม่ได้นำไปปฏิบัติ คำสอนของแม่ทั้งหมดก็สูญเปล่านะลูก ลูกอยากรู้เพียงแต่ว่าวันนี้แม่จะบอกอะไรแก่ลูกเท่านั้นหรอกหรือ?
จงกลับ ไปทบทวนดูเถิด ในโลกยุคปัจจุบันนี้ หากชีวิตภายในของลูกไม่เข้มแข็งแล้ว ลูกจะไม่
สามารถนำพาชีวิตของลูกให้อยู่รอดได้อย่างปลอดภัยจากความชั่ว ร้ายและกิจการของปีศาจได้เลย
บทเรียนที่แม่ได้สอนไปแล้วทั้งหมดนั้น ถึงเวลาที่ลูกจะต้องนำมาปฏิบัติกันอย่างจริงจังเสียที
ลูกคงตระหนักใจ แล้วซินะว่าแม่นี้ได้เตรียมลูกมาสำหรับการนี้นานเท่าใดแล้ว? ตอนนี้ทุกอย่างขึ้น
อยู่กับตัวของลูกเองแล้ว ว่าลูกจะเลือกหนทางใด? แม่คงไม่สามารถบังคับน้ำใจของลูกได้หรอกนะ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแก่ลูก ขอให้ลูกยอมรับความจริงว่าลูกเป็นผู้เลือกเอง แม่จะคอยเอาใจช่วยลูก
อยู่ เสมอ จากแม่ของลูก มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”

19 กุมภาพันธ์ 2009 เวลา 09:40-09:55 น.


“ลูก ที่รักทั้งหลาย แต่ละวันที่ผ่านพ้นไปลูกได้ใส่ใจต่อจิตวิญญาณของลูกมากน้อยเพียงใด
หรือลูกยังคงปล่อยใจให้ว่างเปล่าไม่ได้ทำสิ่งใดเป็นชิ้นเป็นอันอยู่ร่ำไป

จงตระหนักใจเถิดว่าลูกกำลังต่อสู้อยู่กับตัวของลูกเองทุกเมื่อเชื่อวัน 
การไม่ทำสิ่งใดเลยนั้นลูกอาจไม่มีข้อผิดพลาดก็จริง  แต่ลูกก็จะไม่เจริญก้าวหน้า 
ลูกไม่ได้อยู่กับที่หรอกนะ  แต่ลูกกำลังล้าหลัง เหตุว่าผู้คนอื่นๆเขาได้ตั้งใจกระทำ
และเจริญรุดหน้าลูกไปมากเพียงใด ลูกได้หารู้ไม่

จงอย่านิ่งนอนใจอย่าชะล่าใจเป็นอันขาด  ถึงลูกไม่ได้แข่งขันกับผู้ใด  แต่ลูกก็ต้องแข่งกับตัวของลูกเอง 
ณ วันนี้  ลูกได้พัฒนาไปจากวันแรกที่ลูกได้เรียนรู้จากแม่เพียงใด  หากลูกยังคงไม่สามารถบอก
ความเปลี่ยนแปลงได้  ลูกต้องคิดให้จงหนักว่า  มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของลูก?”

20 กุมภาพันธ์ 2009 เวลา 04:02-04:55 น.

ลูกที่รักทั้งหลาย  เวลาแห่งการจำศีลภาวนาใกล้เข้ามาอีกครั้งหนึ่งแล้ว  หากลูกจะยึดเอาตามที่พระศาสนจักรกำหนด
ลูกก็ยังมีเวลาอยู่อีกมากพอสมควร  แม่แปลกใจมนุษย์เหลือเกิน  ทำไมจะต้องเลือกวันในการประกอบคุณงามความดี 
หากไม่ใช่วันที่กำหนดแล้ว  ความดีที่ลูกพึงกระทำนั้นจะสูญเปล่าหรอกหรือ  หากลูกหมั่นฝึกฝนวันละเล็กวันละน้อย
ลูกก็มีฤทธิ์กุศลเพียงพอที่จะทำให้ลูกไม่ต้องออกแรงเป็นอย่างหนัก เมื่อวันที่กำหนดมาถึง  มีหลายครั้งทีเดียวที่ลูก
ไม่ได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี  พอถึงวันสำคัญลูกก็มีเหตุมาต่อรองว่าวันนั้นๆลูกไม่พร้อมขอไปทำวันอื่นชดเชย ได้ไหม 
มนุษย์หาเหตุมาอะลุ่มอะหล่วยให้กับตนเองได้เสมอ

แม่ขอถาม ว่าความตั้งใจจริงของลูกอยู่ที่ไหน  เหตุใดเมื่อลูกได้ตั้งใจไว้แล้วจึงแปรเปลี่ยน 
พระบิดาเจ้าสวรรค์ทรงเข้าพระทัยถึงเรื่องนี้เป็นอย่างดีว่า มนุษย์จะใช้ข้ออ้างว่าลูกเป็นผู้อ่อนแอ
“โปรดทรงเมตตาเถิดพระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าทั้งหลายได้ทำบาป” แต่ หากเป็นเรื่องที่มนุษย์
ยินดีและ เต็มใจด้วยแล้วไซร้ ทำไมลูกมีพละกำลังมากมายเหลือเกินที่จะประกอบกิจการนั้นๆให้สำเร็จลุล่วงไป โดยเร็ว
เช่นการตกอยู่ในบาปทั้งหลาย ทั้งๆที่รู้แต่ลูกก็ยินดีและเต็มใจ ทุมเทพละกำลังอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้ตกอยู่ในบาป
มนุษย์เป็นผู้อ่อนแอ จริงหรือ? ภาษามนุษย์น่าจะเรียกว่าเล่ห์เหลี่ยมเสียมากกว่ากระมัง ลูกเลือกเองไม่ใช่หรือ
ว่าเวลานี้ลูกจะเป็นผู้อ่อนแอทั้งๆที่ลูกไม่ได้ เป็นเช่นนั้น

จงตระหนักใจเถิดลูกที่รักทั้งหลาย ความคิดคดเช่นนี้ลูกได้จากไหนมา เหตุใดลูกจึงนำมาใช้กับผู้ที่เข้าใจ
และ รักลูกมากที่สุดเช่นนี้ จงมองดูด้วยหัวใจที่เป็นธรรมเถิด หากเรื่องเช่นนี้บังเกิดกับตัวของลูกเองบ้าง
แม้จะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ ลูกก็จะไม่ยอมไม่ใช่ หรือ ลูกจะใช้น้ำใจของลูกบอกว่าจะทำเช่นนี้กับลูกไม่ได้ไม่ใช่หรือ
แล้วเหตุ อันใดลูกจึงผลักภาระจำยอมนี้มาให้ผู้ที่รักลูกอย่างเหลือล้นด้วยเล่า

ขอ ให้ลูกจำ คำของแม่ไว้ให้จงดีเถิด จงอย่ากล่าวอ้างความเป็นผู้อ่อนแอเพื่อหาข้อยกเว้นให้ตนเองอีกเลย
ด้วย เหตุว่าลูกมีพละกำลังอย่างเหลือล้น อยู่ที่น้ำใจของลูกเอง ต่างหากว่าลูกเลือกที่จะทำสิ่งใด
เหตุการณ์ร้ายแรงต่างๆที่เกิดขึ้น ด้วยน้ำมือของมนุษย์นั้นจะค่อยๆลดลง จงใช้พละกำลังของลูก
กอบกู้สันติ สุขให้กลับคืนมาเถิด สภาวะโลกร้อนไม่ได้ทำให้ลูกจิตใจแปรปรวนเพิ่มขึ้นหรอกนะ
จงอย่าหาผู้ รับผิดอื่นๆแทนลูกอีกเลย ด้วยว่าน้ำใจของลูกนี้ ลูกเป็นผู้เลือกเอง เลือกที่จะเป็นผู้นำหรือเลือกที่จะเป็นผู้ตาม

ณ เวลาเช่นนี้ แม่เลือกที่จะพูดกับลูกแต่น้อยและกระชับความ ก่อนที่ลูกจะหมดความอดทนในการอ่าน
ข้อความของแม่ ลูกเลือกเองไม่ใช่หรือ แม่พระต้องพูดน้อยแต่พองาม ตอนนี้แม่ก็พูดน้อยแล้ว
ลูกจะฟังเสียงของแม่บ้างได้หรือยัง จากแม่ มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”

หน้าวัดพระวิสุทธิวงส์ ลำไทร
วันอาทิตย์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2009  เวลา 03:10-03:32 น.

“ลูกที่รักทั้งหลาย  นับว่าวันนี้เป็นความชื่นชมยินดีอีกวันหนึ่ง  ขอให้ลูกๆทั้งหลายขอบคุณในน้ำพระทัยดีของพระบิดาเจ้าสวรรค์ 
ที่ทรงพระเมตตาประทานโอกาสอันพิเศษนี้มาให้แก่ลูกทั้งหลาย  สิ่งใดหรือที่น่าชื่นชมยินดี  วันนี้มีพระสงฆ์
ถึงสององค์มาร่วมสวดภาวนากับลูก  ถึงแม้จtต่างเวลากันแต่โอกาสเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้งไม่ใช่หรือ

ความยินดีที่สองสำหรับวันนี้คือการสวดภาวนาร่วมกันของลูกนั้นแตกต่างจากครั้งก่อนๆอย่างไร
ลูกพอที่จะแยกแยะออกได้ใช่ไหม พละกำลังของลูกได้ถูกใช้อย่างถูกต้องและถูกวิธีแล้ว  การภาวนา
ของลูกนั้นจึงเข้าถึงจิตใจของลูกทุกคนไม่ใช่หรือ  (ได้แก่การร่วมใจภาวนาเป็นหนึ่งเดียวกันที่กลั่น
กรองออกมาจากหัวใจด้วยความ รักในทุกถ้อยคำอย่างชัดถ้อยชัดคำ)

ความยินดีที่สามได้แก่การที่คุณ พ่อได้มาแบ่งปันกับลูกถึงสองครั้งในค่ำคืนนี้ พวกลูกได้เรียนรู้อะไรกันบ้าง
ลูกจดจำกันได้บ้างหรือไม่ นับว่าเป็นโอกาสพิเศษจริงๆที่จักเกิดเช่นนี้ขึ้นได้  ลูกเองคงได้เห็นแล้วซินะ
พลังแห่งการร่วมใจของลูกๆในการร้องเพลงสรรเสริญพระ บิดาเจ้าสวรรค์นั้นมีพลังเพียงใด

วันนี้พระองค์ได้เมตตาให้คุณพ่อมา ไขข้อคับข้องใจหลายเรื่องที่ลูกมิมีโอกาสถาม  ลูกไม่แปลกใจ
บ้างหรอกหรือว่าอยู่ดีๆคุณพ่อมาอยู่ร่วมภาวนากับพวกลูกได้อย่างไร  ไม่มีเหตุบังเอิญหรอกลูก 
ลูกเลือกเองที่จะมาที่นี่  และคุณพ่อเองก็เช่นกัน เมื่อผู้ที่แสวงหาสันติสุขและอาณาจักรสวรรค์ได้มา
พบกันเหตุการณ์ต่างๆในวันนี้จึงมีแต่ความชื่นชมยินดีและเบิกบานใจ  วันนี้จึงเป็นของขวัญพิเศษ
จากสวรรค์สำหรับลูกๆทุกคนที่มีน้ำใจอันดี

ต่อนี้ไปอีกไม่นานลูกๆก็คงจะเริ่มสำรวมใจและทำพลีกรรมเพื่อชดเชยบาปกันแล้ว  ขอให้ลูกจดจำคำพูดของคุณพ่อ
ให้จงดีเถิด  ลูกไม่ได้ทำเพื่อใคร  ลูกทำเพื่อตัวของลูกเอง  เมื่อลูกได้เข้าใจถึงความรักอันยิ่งใหญ่แห่งพระบิดาเจ้าสวรรค์
ไม่มีความอิ่มเอิบใจใดๆมาทดแทนได้เมื่อลูกรู้ว่าลูกกำลังทำด้วยความรักอย่างสุดหัวใจ  การนี้จึงไม่ใช่
ความทุกข์ทรมานอีกต่อไป  การนี้จะเป็นแต่ความชื่นชมยินดีเพื่อทำให้ผู้ที่ลูกรักมากที่สุดเป็นสุข

อย่างที่แม่บอกไว้นั่นแหละลูกอย่าได้ยึดติดกับวันเวลาเลย  การประกอบคุณงามความดีนั้นมิต้องรอว่าเมื่อใด
จะถึงทำได้หรอกนะ  หากลูกทำเสียแต่บัดนี้ลูกจะไม่ต้องออกแรงอย่างมากมายเมื่อวันนั้นมาถึง 
เทศกาลมหาพรตนี้มีความหมายอะไรต่อลูกบ้าง  ลูกมีจุดมุ่งหมายอะไรเพื่อการนี้  หากลูกยังไม่ชัดเจน
ก็เป็นโอกาสอันดีแล้วที่ลูกที่ลูกจะได้รับความสว่างจากคุณพ่อ  คุณพ่อนำความชื่นชมยินดีมาให้แก่ลูกในค่ำคืนนี้จริงๆ

ขอให้ลูกนำประสบการณ์ที่ลูกได้รับในวันนี้ กลับไปแล้วจงนำไปปฏิบัติอย่างต่อเนื่องเถิด  ลูกมาถูกทางแล้ว 
ขอสันติสุขจงเป็นของลูกที่รักทั้งหลาย จากแม่ของลูก  มารดาผู้เห็นอกเห็นใจของลูกๆทุกคน”

                                                      ************

ขอบคุณคะพี่



ขอบพระคุณคะ คุณแม่

ขอบคุณแม่พระ ที่เตือนลูกอย่างเถรตรง

ขอบคุณค่ะ คุณแม่ ที่เตือนลูก

ขอบคุณครับแม่

ขอให้แม่พระอยู่คอยสั่งสอนลูหตลอดไป


ขอบคุณแม่พระมากๆครับ

ขอให้แม่บอกเถอะ  ลูกจะคอยฟังคำของแม่