27 พฤศจิกายน 2010 แสวงบุญที่ลำไทร

รวมสารการประจักษ์แม่พระที่ลำไทร สามารถแสดงความเห็นได้อย่างสุภาพ และไม่อนุญาตให้ตั้งกระทู้ใด ๆ ในบอร์ดนี้
ตอบกลับโพส
ภาพประจำตัวสมาชิก
~@Little lamb@~
Defender of lawS
Defender of lawS
โพสต์: 9396
ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 3:00 pm
ติดต่อ:

พฤหัสฯ. ม.ค. 20, 2011 11:23 am

เราไปถึงวัดพระวิสุทธิวงส์ประมาณสี่โมงครึ่ง ผมก็พบกับพี่น้องจากจันทบุรีมานั่งรอสวดภาวนาอยู่ที่หน้าของแม่แล้ว ผมยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำอะไรบ้าง เลยชวนทุกคนเริ่มต้นสวดสายประคำพระเมตตาด้วยกัน

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมนิ่งไม่วุ่นวายเพราะไม่ต้องทำตามความต้องการของพี่น้องที่ต้องการสัมผัสพระพรของแม่โดยที่ยังไม่ได้เตรียมจิตใจมาเป็นอย่างดี เป็นความต้องการอย่างมนุษย์ที่ต้องการอย่างได้เปล่าโดยที่ตนเองไม่ต้องลงทุนอะไร แต่ก็เป็นความบกพร่องของผมเองที่ไม่ได้บอกว่าผู้ที่จะขอรับพระพรได้นั้นควรจะต้องเตรียมจิตใจมาเป็นอย่างดีแล้วเท่านั้นจึงสามารถรับพระพรจากแม่อย่างได้ผล ครั้งต่อๆไปผมคงจะต้องบอกเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องของทุกๆคน

พี่อำไพตั้งใจไปขอรับพระพรจากแม่สำหรับอาการเจ็บป่วยของตนเองและขอให้พี่ชายซึ่งป่วยแต่มาไม่ได้ คุณวัชรินทร์เล่าให้คุณป้านพวงศ์ฟังว่าแม่หยุดให้สารแล้ว ต่อไปนี้จะไม่มีการรับสารในตอนตีสามอีก ป้าก็บอกว่าถึงไม่มีก็จะมาหาแม่เหมือนเดิมทำให้ผมใจหายอีกครั้งต่อไปนี้พี่น้องที่มาก็คงจะเหงาเพราะไม่ได้ยินสารจากแม่อีกแล้ว

ผมมองไปที่รูปปั้นของแม่ในถ้ำ ผมเริ่มรู้สึกจิตใจสงบและร่มเย็น ผมนึกถามแม่อยู่ในใจว่าลูกจะต้องทำอะไรดี และผมก็ได้รับความสว่างว่า วันนี้ให้เรามาสวดขอรับพระพรของแม่จากดวงอาทิตย์กัน คุณวัชรินทร์บอกว่าทำไม่ไม่ขอรับพระพรจากพระรูปของพระบิดาที่นำมาตั้งไว้หน้าถ้ำให้ทุกคนนมัสการ ผมจำได้ว่าแม่เคยบอกไว้นานแล้วว่ารูปปั้นก็คือรูปปั้นไม่ใช่แม่แต่อย่างใด เป็นแต่เพียงสิ่งที่สร้างขึ้นมาเพื่อเตือนจิตใจให้ระลึกถึงแม่เท่านั้น ในเวลานี้ก็เช่นกันผมรู้ว่าเรากำลังจะได้รับพระพรโดยตรง ไม่ต้องผ่านรูปปั้นใดๆ

ผมมองเห็นแม่ในจิตของผม แม่ยืนอยู่ที่สนามหน้าวัด แม่สูงกว่ายอดโดมของวัดเสียอีก แม่อยู่ในชุดสีขาวสะอาดตามีผ้าคาดเองสีฟ้าปลิวไสว แม่ก้มหน้าลงมามองพวกเราทุกคนและยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน ผมไม่รู้ว่าจะบรรยายความงดงามของแม่ได้อย่างไร ไม่มีคำอธิบายใดๆในโลกนี้ที่จะบอกถึงคุณลักษณะพิเศษของแม่นี้ได้เลย เป็นความสวยงามที่เกิดจากภายในจิตใจ เป็นความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ความดีงามและความรักที่ผมสัมผัสได้ในเวลาที่ผมมองหน้าของแม่ แม่สวดไปพร้อมๆกับพวกเราด้วย ผมแหงนหน้าขึ้นมองแม่อย่างมีความสุข น้องที่นั่งสวดอยู่ข้างๆสังเกตุเห็นผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแต่เขาไม่รู้หรอกว่าผมกำลังมองอะไรอยู่

ในเวลานั้นท้องฟ้าเบื้องหน้าพวกเรานั้นมีเมฆปกคลุมไปทั่วมองไม่เห็นดวงอาทิตย์ แสงแดดในเวลานั้นสีเหลืองอ่อน เรามองท้องฟ้าได้อย่างสบายตา พวกเราทุกคนจ้องมองไปที่ตำแหน่งของดวงอาทิตย์ถึงแม้ว่าเราจะมองไม่เห็นดวงอาทิตย์ก็ตาม แต่ด้วยความเชื่อเราก็ยังคงจ้องมองต่อไป

ในที่สุดแม่ก็เห็นใจพวกเรา เมฆที่ปิดบังดวงอาทิตย์ไว้ค่อยๆเปิดออกทำให้มองเห็นดวงอาทิตย์ได้อย่างถนัดตา ผมเห็นมีแผ่นศีลสีเทามาปิดความสว่างของดวงอาทิตย์ไว้และหมุนวน รอบตัวเองไปทางซ้ายและไปทางขวา และก็เริ่มมีแสงสีชมพูสดกระจายออกมาจากดวงอาทิตย์ กระจายออกมาเหมือนเวลาที่เราระบายสีน้ำลงบนกระดาษที่เปียกน้ำเลยครับ แผ่ออกไปทุกทิศทุกทางอย่างเป็นอิสระ แสงสีชมพูนี้แผ่กว้างออกไปเรื่อยๆแล้วดวงอาทิตย์ก็เริ่มเปลี่ยนสี เป็นสีม่วง สีทอง และสีอื่นๆตามแต่ที่แม่จะอนุญาตให้พี่น้องแต่ละคนได้เห็น ผมมองเห็นแสงสีทองพุ่งตรงมาจากดวงอาทิตย์มาที่พวกเราทุกคน ผมรู้ว่านี่คือพระพรที่เราสามารถส่งจิตใจขึ้นไปรับมาเก็บไว้ในหัวใจของเราได้ แต่ผมก็ไม่สามารถบอกใครๆได้เนื่องจากผมต้องนำร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าอยู่ในเวลานั้น มีบางคนได้เห็นเป็นรูปนกพิราบซึ่งเป็นสัญลักษณ์ขององค์พระจิตเจ้า
เป็นโชคดีของพวกเราจริงๆ ที่ได้มีบุญเห็นความสวยงามจากสวรรค์ในวันนี้ มีหลายคนทีเดียวที่เพิ่งมาลำไทรเป็นครั้งแรกก็ตื่นเต้นที่ได้เห็น เป็นบุญของผู้ที่เชื่อจริงๆครับ เย็นนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนอิ่มเอิบกับพระพรที่ได้รับ ทุกคนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่าวันนี้พระอาทิตย์สวยเหลือเกิน สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่จะได้เห็นกันง่ายๆ ถ้าไม่ใช่น้ำพระทัยของแม่แล้วเราจะมองดวงอาทิตย์ด้วยตาเปล่าได้อย่างไร ต่อไปนี้เราจะไม่เหงาอีกแล้วเพราะเรารู้ว่าแม่สถิตอยู่กับเราเสมอ ขอบคุณครับแม่ที่มาบรรเทาใจลูกๆทุกคน

ค่ำวันนี้พวกเราได้ร่วมทำนพวารแม่พระนิจจานุเคราะห์และต่อด้วยพิธีบูชามิสซา หลัง มิสซาแล้วมีพิธีตื่นเฝ้าเพื่อชีวิตและเปิดพิธีกรรมเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าด้วยการสวดทำวัตร มีการอ่านพระวาจา และการเทศน์สอนที่มุ่งเน้นเรื่องธรรมล้ำลึกการเสด็จมาบังเกิดของ พระเยซูคริสตเจ้า และคุณค่าศักดิ์ศรีของมนุษย์ซึ่งเป็นสิ่งสร้างสุดประเสริฐของพระเจ้า และในตอนท้ายสุดมีการภาวนาต่อหน้ารูปแม่พระ นับเป็นครั้งแรกในวันนี้เองที่ผมมีโอกาสได้เห็นคุณพ่อได้ถวายกำยานและคุกเข่านำสวดภาวนาต่อหน้ารูปปั้นของพระแม่ผู้เห็นอกเห็นใจฯ ผมดีใจจนน้ำตาไหล ในที่สุดแม่ของเราก็ได้รับการถวายเกียรติอย่างเป็นทางการแล้ว แม้จะไม่มีคำประกาศยืนยันจากพระศาสนจักรก็ตาม ในใจของผมขอบคุณคุณพ่อมากเป็นที่สุด ขอให้ความรักของแม่ได้แผ่ไปสัมผัสจิตใจของทุกๆคนที่อยู่ร่วมทำวัตรในค่ำคืนนี้ด้วย

คืนนี้มีหลายคนที่เพิ่งมาร่วมสวดภาวนาหน้าถ้ำเป็นครั้งแรก ผมเลยขอให้แต่ละคนแนะนำตนเองและบอกถึงแรงจูงใจที่ทำให้ต้องมาสวดกับแม่ในคืนนี้ ผมจำในรายละเอียดไม่ได้เพราะไม่ได้บันทึกเอาไว้ แต่เป็นเรื่องที่น่ายินดีเพราะเขาได้ทราบข่าวเรื่องของแม่ที่ลำไทร หรือได้อ่านหนังสือแม่รักลูกมาแล้วทุกคน ที่น่ายินดีไปกว่านั้นคือคำยืนยันจากปากของเขาเองว่า เวลาอ่านหนังสือแม่รักลูก เขารู้สึกเหมือนแม่กำลังพูดอยู่กับเขาโดยตรง เวลาเขาอธิษฐานขอความสว่างจากแม่ เมื่อเปิดหนังสือก็จะได้คำตอบที่กำลังแสวงหาทุกครั้ง เขาจึงมั่นใจว่าแม่ยังคงอยู่กับพวกเราที่ลำไทรจริงๆ

มีอยู่คนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเพิ่งไปฟังเรื่องพลังของการจำศีลด้วยการกินขนมปังกับน้ำเปล่า และก็กลับมาอธิฐานขอความสว่างจากแม่ พอเปิดหนังสือมาก็ได้ข้อความเรื่องการจำศีลด้วยการกินขนมปังและน้ำเปล่าเช่นกัน ซึ่งโอกาสที่จะเปิดเจอข้อความนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าแม่ได้พูดถึงเรื่องนี้และอยู่ที่หน้าไหนของหนังสือแม่รักลูก เขาจึงตั้งใจจำศีลตามที่แม่บอก และเพียงสองวันเท่านั้นชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เขาได้งานใหม่ที่มีเงินเดือนมากขึ้นและทำให้เขามีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

หลังจากการสวดบทภาวนาเวลาบ่ายสามโมงในตอนตีสามแล้ว มีพี่น้องบางคนบอกว่าได้เห็นแม่อยู่ที่หน้าต่างทางด้านซ้ายของยอดโดมวัด เขาเห็นเสื้อคลุมของแม่ปลิวไสว ทำให้มีคนมา ถามผมว่าแม่อยู่ที่นั้นจริงหรือเปล่าเพราะถ้าแม่อยู่ที่นั่นจริงผมจะต้องได้เห็น ทำให้ผมลำบากใจมากครับที่จะต้องเป็นกรรมการชี้ขาดว่าความจริงคืออะไร ผมบอกไปตามตรงว่าในเวลานั้นผมมองไม่เห็นอะไร เพราะตามปกติในขณะที่คนอื่นเขาเห็นแม่กันผมก็ไม่ค่อยได้เห็นแม่ด้วยตาเปล่าอยู่แล้ว ผมจะเห็นแม่ทางจิตเสียมากกว่าเมื่อแม่อนุญาตให้ผมได้เห็น และในครั้งนี้ก็เช่น กัน ผมมองไม่เห็นแต่ผมรู้สึกว่าแม่อยู่ที่บริเวณวัด ผมถามแม่อยู่ในใจแล้วแม่ก็บอกว่าสำหรับผู้ที่ได้เห็นและเชื่อในทันทีว่าได้เห็นแม่ ผู้นั้นก็ได้เห็นแม่จริงๆ แต่ผู้ที่มองแล้วไม่แน่ใจว่าเห็นอะไร หรือมองไม่เห็นอะไรเลย ผู้นั้นก็ไม่ได้เห็นมองเห็นแม่ ขอบคุณแม่ครับที่แม่ช่วยยุตติความสงสัยนี้ และขอบคุณแม่ที่ยังคงเป็นที่พึ่งทางจิตใจของลูกๆได้เสมอเมื่อลูกมาหาแม่ที่ลำไทร


************
ตอบกลับโพส