+ เดือน มีค. 48 เริ่มงานกับบุคคลสำคัญ +

[Anonymous]

เริ่มงานกับบุคคลสำคัญ


วันพฤหัสบดีที่ 10 มีนาคม 2548 เวลา 20.00 น.

หลังจากที่ได้สวดประจำวันที่บ้าน ผมได้ยินเสียงของแม่พระผ่านเข้ามาทางหน้าผาก แม่พระได้ทรงตรัสว่า


“พรุ่งนี้ให้ลูกโทรศัพท์หาคุณพ่อ”



วันศุกร์ที่ 11 มีนาคม 2548 เวลา 17.00 น.

ผมได้โทรนัดขอพบคุณพ่อในวันเสาร์ที่ 12 มีนาคม 2548 เวลา 10.00 น.



วัน เสาร์ที่ 12 มีนาคม 2548 เวลา 10.15-13.00 น.

ผมได้นำวีดีโอบันทึกสารจากแม่พระและสิ่งอัศจรรย์ในดวงอาทิตย์เมื่อวัน อาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2548 มาให้คุณพ่อได้ดู ผมบอกกับคุณพ่อว่าผมร้อนใจอยาก ทำอะไรสักอย่างให้คนได้รู้ว่าแม่พระยังคงอยู่กับเรา ณ. ถ้ำวัดพระวิสุทธิวงส์ ลำไทร แห่งนี้ อยากให้คนกลับมาหาแม่พระให้มากขึ้น เพราะขณะนี้มีเหลืองเพียงไม่กี่คน จากจันทบุรีที่ยังสามารถเดินทางมาหาแม่พระในทุก ๆ วันเสาร์สุดท้ายของเดือน 16 ปีแล้วที่เขาได้เดินทางมาที่ถ้ำแห่งนี้ด้วยความศรัทธาในแม่พระ มาสวดภาวนาอยู่ที่หน้าถ้ำในคืนวันเสาร์ทั้งคืน และอยู่จนกระทั่งแห่แม่พระในวันอาทิตย์หลังมิซซา เช้าแล้วจึงเดินทางกลับจันทบุรี หลายคนได้เสียชีวิตไป และอีกหลายคนร่างกายไม่แข็งแรงพอที่จะเดินทางมาได้อีกเนื่องจากอายุมากแล้ว เมื่อยายของผมได้เสียชีวิตไป พวกคนจันทบุรืก็ถามว่าจะมีลูกหลานของยายบ้างไหมที่จะมาสืบทอดการสวดภาวนา ร่วมกันที่หน้าถ้ำแห่งนี้ แม่,น้า, พี่สาว และตัวผมจึงได้เริ่มไปเป็นตัวแทนของยายเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมานี้เอง

ผมยังคงจำได้เมื่อสิบกว่าปีมาแล้วที่คุณพ่อยังคงเป็นคุณพ่อเจ้าวัดอยู่ที่ นี่ มีผู้คนมากมายเดินทางมาจากทุกภาคของประเทศไทย เดินทางมาแสวงบุญ ณ. ถ้ำแห่งนี้ แต่เดี๋ยวนี้มีคนจากกรุงเทพฯ มาร่วมสวดภาวนาด้วยอีกเพียงไม่กี่คน เท่านั้น ถ้าพวกเราตายไปกันหมดแล้ว จะมีใครมาสืบทอดการแสวงบุญ ณ. ถ้ำแห่งนี้อีกบ้างไหม คุณพ่อบอกกับผมว่า ไม่ต้องกลัว ให้ไว้ใจในแม่พระ เพราะแม่พระจะ มีวิธีของแม่พระเอง และยังบอกกับผมอีกว่าเรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน ให้ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ให้ทำบันทึกสาสน์ของแม่พระไว้เป็นหลักฐาน และให้คอยสังเกตว่าในแต่ละครั้งที่ผมได้รับสาสน์จากแม่พระมีอะไรที่แตกต่าง ไปจากครั้งก่อนหรือไม่
ผมตั้งใจว่าจะให้หลานช่วยตัดต่อวีดีโอนี้ลงในแผ่นดีวีดีเพื่อที่จะนำมาให้ คุณพ่อเมื่อถึงเวลาอันสมควร เพื่อคนที่ศรัทธาในแม่พระอีกหลายๆคนจะได้เห็นดีวีดีนี้ ผมคุยอยู่กับคุณพ่อนานมากจนเลยเวลาอาหารกลางวันของคุณพ่อไปมากแล้ว ผมตั้งใจจะรีบลากลับ แต่คุณพ่อชวนให้อยู่ทานอาหารกลางวันด้วยกันก่อน หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้ว คุณพ่อก็พาผมมาสวดที่หน้ารูปปั้นแม่พระฟาติมา และให้ผมไปหยิบพระคัมภีร์มาแล้วให้เปิดไปหน้าไหนก็ได้เพื่อดูว่าวันนี้พระจะ บอกอะไรแก่ผมบ้าง
เมื่อผมเอามือวางลงบนพระคัมภีร์ ผมก็ได้ยินเสียงผ่านเข้ามาทางจิตของผม ว่า
“เป็นการถูกต้องแล้วที่มาที่นี่”


ข้อความในพระคัมภีร์คุณพ่อได้กรุณาสรุปให้ฟังว่า ประกาศกของพระหลายคนก็ถูกต่อต้าน แม้กระทั่งถูกนำไปขังไว้ในคุก เรื่องนี้อย่าใจร้อน พระจะหาทางให้ผมได้ทำงานให้พระองค์เอง แล้วคุณพ่อก็สวดบทเชิญ พระจิตเอามือปกหน้าผากของผม ผมมีความรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะวูบไป จึงสวดขอในใจต่อพระจิตเจ้าว่า ถ้าพระองค์มีพระประสงค์ที่จะเข้ามารักษาความชั่วร้ายในจิตใจของลูก ลูกก็พร้อมแล้วที่จะรับพระองค์ แล้วผมก็วูบไป ความรู้สึกสุดท้ายก็คือ รู้ว่าคุณพ่อเอามือประคองไว้ไม่ให้ล้มหัวฟาดพื้นไป ผมลืมตาไม่ขึ้น มีความรู้สึกเป็นสุขและตัวเบาหวิว ผมได้ยินเสียงคุณพ่อยังคงสวดต่อไปว่า “พระ เยซูชนะพญามาร ”

จนกระทั่งผมรู้สึกตัวและลุกขึ้นมาสวดต่อพร้อมกับคุณพ่อ ผมมองไปเห็นรูปปั้นแม่พระอยู่ 4 รูปในห้อง คุณพ่อบอกว่าได้ให้คนรู้จักกันทำจำลองรูปแม่พระฟาติมาขึ้นมา เผื่อว่าใครอยากได้เอาไปไว้ที่บ้าน ผมเลยลองถามราคาดู คุณพ่อคิดถูกอย่างไม่น่าเชื่อ ผมลองค้นดูสตางค์ในกระเป๋าว่ามีพอหรือไม่ คุณพ่อบอกว่าไม่เป็นไรถ้าไม่มีก็เอามาให้คุณพ่อวันหลังก็ได้ แต่ปรากฏว่าผมมีเงินพอที่จะไถ่ได้พอดี ผมก็เลยขอให้คุณพ่อช่วยเสกรูปปั้นแม่พระให้ผมด้วย คุณพ่อยังให้กางเขนอันใหญ่ที่สวยมากมาอีก 1 อัน และเชิญแม่พระมาส่งผมที่รถ และท่านได้กรุณาติดรถมาเยี่ยมแม่กับน้าที่บ้านด้วย แม่ดีใจมาก ผมขับรถไปส่งคุณพ่อที่วัด คุณพ่อบอกว่าวันนี้ท่านมีความสุขมาก ผมก็รู้สึกเช่นเดียวกัน คุณพ่อเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตา ทำให้ผมรู้สึกว่าได้พบกับบุคคลที่แม่พระทรงเลือกให้ผมมีโอกาสได้ทำงานด้วย แล้ว

[Anonymous]

แม่พระฟาติมาและสาสน์แรกที่บ้านผม

วัน เสาร์ที่ 12 มีนาคม 2548 เวลา 20.00 น.

คืนนี้เราสวดต้อนรับแม่พระฟาติมาเป็นพิเศษ ในระหว่างสวดประจำวันที่บ้านผม ได้ยินเสียงแม่พระผ่านเข้ามาทางจิตของผมว่า

“สิ่งที่ลูกต้องการ เมื่อกลับไปทำงานจะได้รับการช่วยเหลือ”

และเมื่อผมกลับไปทำงานก็ได้รับความช่วยเหลือนั้นจริงๆ

เริ่มต้นการเดินทาง

วันอาทิตย์ที่ 13 มีนาคม 2548 เวลา 08.00-10.00 น.

หลังจากที่เดินรูป 14 ภาคเสร็จแล้วคุณพ่อได้นำไม้กางเขนมาให้พรแก่ทุกคน เมื่อนำกลับไปตั้งไว้ที่หน้าพระแท่น ผมก็ได้ยินเสียงมาจากไม้กางเขนผ่านเข้ามา ทางจิตของผมว่า

“ลูกได้เดินมาถูกทางแล้ว และการเดินทางของลูกจะเริ่มต้นที่นี่”

เลือกผู้ต่ำต้อยให้ทำงาน

วันอาทิตย์ที่ 13 มีนาคม 2548 เวลา 21.30 น.

ขณะที่พวกเรากำลังสวดประจำวันที่บ้าน ผมก็เริ่มรับความรู้สึกผ่านเข้ามาทางจิต ผมรู้สึกอบอุ่นใจ และเริ่มเห็นภาพของแม่พระฟาติมาซ้อนขึ้นบนรูปปั้นของแม่พระเองแต่ใหญ่กว่า มาก แม่พระทรงสวมมงกุฎด้วย หลังจากที่ได้สวดกันเสร็จแล้ว ผมก็เริ่มได้ยินเสียงแม่พระตรัสกับผม แต่ผมก็บอกกับแม่พระว่า ลูกไม่สามารถจดจำทุกอย่างที่พระองค์ตรัสได้ ลูกจะทำอย่างไรดี แม่พระได้ทรงตรัสตอบผมว่า

“ให้ลูกไปเอาเทปมาอัดเสียงเอาไว้”

ผมจึงรีบเดินไปหาเทปมาเพื่อทำการบันทึกสาสน์ของแม่พระไว้ซึ่งมีใจความดังนี้

“เป็นพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าให้ลูกได้นำสาสน์นี้ไปสู่มวลมนุษย์ จงทำบันทึก ไว้เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันในการนำสาสน์ของแม่ ภารกิจของลูกได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เมื่อถึงเวลาลูกก็จะรู้เองว่าลูกต้องทำอะไร

เป็นความประสงค์ของแม่ เองที่มาอยู่ที่นี่ มาเพื่อให้ลูกได้ใกล้ชิดกับแม่ คำเสนอวิงวอนทุกอย่างที่ผ่านทางแม่ พระผู้เป็นเจ้าจะได้รับฟังเสมอ จงอย่ากลัวในภารกิจในภายหน้า พระเจ้าจะเป็นผู้นำทางลูกเอง ลูกรู้แล้วใช่ไหมว่าต้องเริ่มต้นที่ไหน จงไปตามกระแสเรียกนั้นเถิด”

ผมถามแม่พระอยู่ในใจว่าผมจะทำงานให้พระองค์ได้อย่างไรในเมื่อผมเป็นคนบาป แม่พระทรงตรัสตอบผมว่า

“มนุษย์ทุกคนก็เป็นคนบาป แต่สามารถที่จะเดินตามแม่ได้ จงขอโทษพระผู้เป็นเจ้า พระองค์พร้อมเสมอที่จะให้อภัย จงอย่าฟังเสียงจิตชั่วร้ายในจิตใจของลูก การสวด ภาวนาจะคุ้มครองให้ลูกได้ปลอดภัย

จงกลับไปนำสาสน์ของแม่ที่ ได้บันทึกไว้ตั้งแต่แรกบันทึกรวมกันไว้ สิ่งนี้คืองานแรกที่ลูกจะต้องทำ แม่จะเป็นผู้นำทางลูกเอง

แม่ได้เฝ้าดูครอบครัวของลูกอยู่เสมอ ขอบใจที่ลูกไม่ต้องการเห็นสิ่งอัศจรรย์ใดๆ อีก เพราะลูกได้ตระหนักแล้วว่าสิ่งอัศจรรย์นั้นได้เกิดขึ้นในจิตใจของลูกแล้ว จง ไปพักผ่อนเสียเถิด พรุ่งนี้เจ้าต้องไปทำงานแต่เช้า”

จงอย่าทำงานหนักในวันของพระเจ้า

วันเสาร์ที่ 19 มีนาคม 2548 เวลา 23.15 น.

หลังจากที่ได้สวดประจำวันที่บ้านในเวลา 19.00 น. แล้ว ก่อนนอนผมได้แวะไปคุกเข่าที่หน้าแม่พระฟาติมา และผมก็ได้ตกอยู่ในภวังค์ขณะรับสาสน์จากแม่พระอีกครั้ง แม่พระได้ทรงตรัสว่า


“จงอย่าทำงานหนักในวันของพระเจ้า

แม่ มีความยินดียิ่งนักที่ได้ยินการสวดบทภาวนาต่อวิญญาณที่น่าสงสาร (แม่พระหมายถึงวิญญาณในไฟชำระ) คำภาวนานี้จะได้รับการสดับฟังจากพระผู้ เป็นเจ้า หน้าที่ของเจ้าได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว จงอย่าทำงานหนักในวันของพระเจ้า

พระองค์จะทรงพอพระทัยที่ลูกจะได้มา ทำงานให้แม่ เสียงเรียกร้องในจิตใจของลูกจะเด่นชัดขึ้นทุกวัน ลูกจะรู้ว่าหน้าที่ของลูกคืออะไร

วันพรุ่งนี้ขอให้พวกลูกทั้งหลายได้ เตรียมจิตใจร่วมเฉลิมฉลองสมโภชน์พระเยซูเจ้าต้อนรับพระองค์ (วันอาทิตย์ใบลาน)และเตรียมให้พร้อมสำหรับความตายที่จะเป็น การรำลึกถึงอีกครั้งหนึ่ง (วันศุกร์ศักสิทธิ์)
แม่เห็น ความตั้งใจจริงของลูกที่เชื่อมั่นในแม่ สาสน์นี้จงบันทึกไว้และทำเป็นหลักฐานตามพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าเถิด

ร่าง กายของลูกอ่อนเพลียเหลือเกิน จงพักผ่อนเสียเถิด แม่จะอยู่กับลูกเสมอและตลอดไป”