ช่วยภาวนาเพื่อผมที
คืออย่างนี้ครับ ผมเรียนคำสอนที่อาสนวิหารอัสสัมชัญมาหลายปีมากๆ(หลายท่านคงจะนึกออกว่าผมเป็นใคร...เหอะๆๆๆ)
เรียนจนปัสกาปีที่ผ่านมาผมได้มีสิทธิ์ที่จะรับศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการเริ่มต้นชีวิตคริสตชนแต่ก็ยังไม่สามารถรับศีลศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวได้
เพราะผมต้องมาบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาตามหน้าที่ที่ทางบ้านอยากให้ทำคือบวชหนึ่งพรรษา
(เบ็ดเสร็จรวมตั้งแต่บวชจนสึกผมนับได้เจ็ดเดือนเพราะผมบวชพระจีนพรรษาจีนสี่เดือนบวกกับพรรษาไทยตามความนิยมอีกสามเดือนก็เลยต้องอยู่เจ็ดเดือน นานได้อีกเยอะๆ)
แต่ตอนนี้ผมคิดถึงพระมากๆ ครั้นจะสวดเองก็ไม่อยากผิดวินัยอยากทำเพื่อพ่อแม่ให้ดีที่สุด แต่ในใจก็ยังรักพระอยู่มากๆ
ยังไงก็ขอพี่น้องทุกท่านช่วยภาวนาให้ผมมั่นคงในศรัทธา และ ได้รับศีลศักดิ์สิทธิ์ร่วมเป็นพี่น้องในพระคริสต์เจ้าร่วมกับพวกท่านในปัสกาปีหน้าด้วยนะครับ
เรียนจนปัสกาปีที่ผ่านมาผมได้มีสิทธิ์ที่จะรับศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งการเริ่มต้นชีวิตคริสตชนแต่ก็ยังไม่สามารถรับศีลศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวได้
เพราะผมต้องมาบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาตามหน้าที่ที่ทางบ้านอยากให้ทำคือบวชหนึ่งพรรษา
(เบ็ดเสร็จรวมตั้งแต่บวชจนสึกผมนับได้เจ็ดเดือนเพราะผมบวชพระจีนพรรษาจีนสี่เดือนบวกกับพรรษาไทยตามความนิยมอีกสามเดือนก็เลยต้องอยู่เจ็ดเดือน นานได้อีกเยอะๆ)
แต่ตอนนี้ผมคิดถึงพระมากๆ ครั้นจะสวดเองก็ไม่อยากผิดวินัยอยากทำเพื่อพ่อแม่ให้ดีที่สุด แต่ในใจก็ยังรักพระอยู่มากๆ
ยังไงก็ขอพี่น้องทุกท่านช่วยภาวนาให้ผมมั่นคงในศรัทธา และ ได้รับศีลศักดิ์สิทธิ์ร่วมเป็นพี่น้องในพระคริสต์เจ้าร่วมกับพวกท่านในปัสกาปีหน้าด้วยนะครับ
-
- โพสต์: 1413
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 02, 2008 11:18 am
- ที่อยู่: ต.กรอกสมบูรณ์ อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี
จะสวดให้นะคะ
แต่ว่า ... หลวงพี่ก็สวดในใจได้นี่ค่ะ แล้วอธิฐานคุยกับพระบิดาเจ้า บอกพระองค์ถึงปัญหาของหลวงพี่ แล้วขอหนทางแก้ปัญหานี้ให้ผ่านไปด้วยดี ไม่เป็นที่สะดุดของใคร และไม่ก่อให้เกิดการผิดใจกับผู้ใดเลย ... พระองค์จะช่วยเองแหละค่ะ
ปล. คงไม่รีบไปนิพพานก่อนนะคะ
แต่ว่า ... หลวงพี่ก็สวดในใจได้นี่ค่ะ แล้วอธิฐานคุยกับพระบิดาเจ้า บอกพระองค์ถึงปัญหาของหลวงพี่ แล้วขอหนทางแก้ปัญหานี้ให้ผ่านไปด้วยดี ไม่เป็นที่สะดุดของใคร และไม่ก่อให้เกิดการผิดใจกับผู้ใดเลย ... พระองค์จะช่วยเองแหละค่ะ
ปล. คงไม่รีบไปนิพพานก่อนนะคะ
แก้ไขล่าสุดโดย Anonymous เมื่อ พฤหัสฯ. ก.ค. 16, 2009 11:35 am, แก้ไขไปแล้ว 1 ครั้ง.
- ~_~Katty~_~
- โพสต์: 95
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ธ.ค. 15, 2008 11:23 pm
- ที่อยู่: 4 ซ.1 ถ.รถไฟ ต.วัดเกต อ.เมือง จ.เชียงใหม่ 50000
- ติดต่อ:
แคทจะช่วยสวดภาวนาให้นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เพราะจิตใจของหลวงพี่ยังมีพระเยซูเจ้าอยู่ไม่ต้องกลัวนะค่ะ
สู้ๆต่อไปค่ะ
เพราะจิตใจของหลวงพี่ยังมีพระเยซูเจ้าอยู่ไม่ต้องกลัวนะค่ะ
สู้ๆต่อไปค่ะ
ขอบคุณเพื่อนพี่น้องทุกท่านมากนะครับ
ตอนนี้พวกเรา(คือตอนนี้ในวัดผมมีพระใหม่ สามรูปที่บวชมาพร้อมกัน)ถูกเจ้าอาวาสที่นี่กดดันมากๆ ทั้งตวาดทั้งตะคอก คอยจ้องหาเรื่องพวกเราตลอดเวลา ตอนนี้พวกเราสามคนอยู่ในวัดแบบหวาดระแวงไม่อยากลงไปด้านล่างเลยต่างคนต่างก็มาจับกลุ่มกันอยู่ด้านบนกุฏิใครคนใดคนหนึ่ง คิดหาทางแก้ปัญหา คิดสารพัด
คิดย้ายวัดหนีเจ้าอาวาส(ซึ่งผมก็ไปแอบไปพบท่านเจ้าคณะใหญ่ขอย้ายวัดแล้วท่านก็บอกว่าต้องออกพรรษาก่อนค่อยมาคุยกัน ซึ่งตอนนี้พวกผมวันเดียวก็ไม่อยากเจอเจ้าอาวาสเลยแม้แต่วินาทีเดียว) คิดสึกกลางพรรษา ซึ่งพ่อแม่พวกเราคงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น คิดเก็บข้าวของหนีแอบหนีไปอยู่วัดร้างๆ คิดสารพัดจะคิด นอนไม่หลับมาหลายคืน ตอนนี้พวกผมเครียดมากๆ ผมคิดถึงพระมากๆ เฮ้อ แต่อีกหลายเดือนกว่าจะพ้นพรรษา ผมต้องแย่แน่ๆ เครียดมาก ไม่รู้จะระบายกับใคร ขอมาบ่นในนี้ให้เพื่อนพี่น้องฟังเถอะ
รักพระมาก คิดถึงพระมาก อยากกลับไปสู่พระศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์สากลในเร็ววัน
ตอนนี้พวกเรา(คือตอนนี้ในวัดผมมีพระใหม่ สามรูปที่บวชมาพร้อมกัน)ถูกเจ้าอาวาสที่นี่กดดันมากๆ ทั้งตวาดทั้งตะคอก คอยจ้องหาเรื่องพวกเราตลอดเวลา ตอนนี้พวกเราสามคนอยู่ในวัดแบบหวาดระแวงไม่อยากลงไปด้านล่างเลยต่างคนต่างก็มาจับกลุ่มกันอยู่ด้านบนกุฏิใครคนใดคนหนึ่ง คิดหาทางแก้ปัญหา คิดสารพัด
คิดย้ายวัดหนีเจ้าอาวาส(ซึ่งผมก็ไปแอบไปพบท่านเจ้าคณะใหญ่ขอย้ายวัดแล้วท่านก็บอกว่าต้องออกพรรษาก่อนค่อยมาคุยกัน ซึ่งตอนนี้พวกผมวันเดียวก็ไม่อยากเจอเจ้าอาวาสเลยแม้แต่วินาทีเดียว) คิดสึกกลางพรรษา ซึ่งพ่อแม่พวกเราคงไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น คิดเก็บข้าวของหนีแอบหนีไปอยู่วัดร้างๆ คิดสารพัดจะคิด นอนไม่หลับมาหลายคืน ตอนนี้พวกผมเครียดมากๆ ผมคิดถึงพระมากๆ เฮ้อ แต่อีกหลายเดือนกว่าจะพ้นพรรษา ผมต้องแย่แน่ๆ เครียดมาก ไม่รู้จะระบายกับใคร ขอมาบ่นในนี้ให้เพื่อนพี่น้องฟังเถอะ
รักพระมาก คิดถึงพระมาก อยากกลับไปสู่พระศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์สากลในเร็ววัน
ขอให้มั่นคงในความเชื่อต่อไปครับ อดทนต่อความลำบากเพื่อเป็นเกียรติต่อพระ
ขอให้พระเจ้าช่วยเหลือคุณผ่านพ้นเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ได้กลับมาเป็นลูกพระองค์เต็มตัวครับ
และก็จะให้ดีก็น่าจะมาเป็นพระสงฆ์ของเราเลยครับ อิอิ เข้าบ้านเณรโลดดดดดดดด
ขอให้พระเจ้าช่วยเหลือคุณผ่านพ้นเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ได้กลับมาเป็นลูกพระองค์เต็มตัวครับ
และก็จะให้ดีก็น่าจะมาเป็นพระสงฆ์ของเราเลยครับ อิอิ เข้าบ้านเณรโลดดดดดดดด
หลังจากหายไปหลายวัน
ผมหนีไปปฏิบัติธรรมกับพระป่าไปอยู่ป่าอยู่เขามาครับ ไปมาเจ็ดวัน นั่งสมาธิเดินจงกรมอะไรประมานนั้นรู้สึกดีขึ้นนะ
เหมือนว่ามันได้เงียบๆคุยกับตัวเองได้คุยกับพระ มันคิดอะไรออกได้ตั้งเยอะ
ระหว่างผมปฏิบัติธรรมนะถึงจะมองภายนอกว่าเป็นการปฏิบัติแบบธรรมยุติแบบพระป่า แต่ภายในผมอยู่เงียบๆคุยกับพระ
ได้ออกไปบิณฑบาตร เห็นชาวบ้านที่ลำบากๆยากจน เขายังมีใจที่จะเสียสละ ได้เห็นว่ามีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะเค้าก็ยังมีใจที่จะเสียสละ
แล้วเค้าก็มีความสุขกับการเสียสละ ได้เห็นรอยยิ้มคุณย่าคุณยายแก่ๆตอนที่เขาใส่บาตร นึกถึงคุณยายเหล่านั้นที่ต้องตื่นแต่เช้ามาหุงหาอาหาร
ไม่ใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อผู้สืบพระศาสนา จริงๆอาหารมันเหลือเฟือมากๆครับ ส่วนที่เหลือเฟือมากๆทางเจ้าอาวาสเขาส่งต่อไปโรงเรียนใกล้ๆ
ซึ่งพอเลี้ยงมื้อเที่ยงนักเรียนได้ทั้งโรงเรียนเลยทีเดียวสำหรับโรงเรียนในชนบทเช่นนั้น
กลับมาได้อะไรตั้งเยอะในแบบที่คนอื่นถ้ามองแค่เปลือกมันคือเรื่องนอกศาสนาคริตส์ แต่ที่ผมมองจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่มีกำแพงระหว่างศาสนา
และผมว่าที่พระน่าจะกำลังสอนอะไรผมก่อนที่จะได้เป็นพี่น้องร่วมพระคริสต์เจ้ากับพวกท่านทั้งหลาย
เส้นทางการเป็นคริสต์ชนของผมยาวนานเหลือเกินหลายท่านอาจจะคุ้นๆกับกระทู้ผมซึ่งความถี่ปีละสองสามกระทู้(เหอะๆ)
ผมหนีไปปฏิบัติธรรมกับพระป่าไปอยู่ป่าอยู่เขามาครับ ไปมาเจ็ดวัน นั่งสมาธิเดินจงกรมอะไรประมานนั้นรู้สึกดีขึ้นนะ
เหมือนว่ามันได้เงียบๆคุยกับตัวเองได้คุยกับพระ มันคิดอะไรออกได้ตั้งเยอะ
ระหว่างผมปฏิบัติธรรมนะถึงจะมองภายนอกว่าเป็นการปฏิบัติแบบธรรมยุติแบบพระป่า แต่ภายในผมอยู่เงียบๆคุยกับพระ
ได้ออกไปบิณฑบาตร เห็นชาวบ้านที่ลำบากๆยากจน เขายังมีใจที่จะเสียสละ ได้เห็นว่ามีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะเค้าก็ยังมีใจที่จะเสียสละ
แล้วเค้าก็มีความสุขกับการเสียสละ ได้เห็นรอยยิ้มคุณย่าคุณยายแก่ๆตอนที่เขาใส่บาตร นึกถึงคุณยายเหล่านั้นที่ต้องตื่นแต่เช้ามาหุงหาอาหาร
ไม่ใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อผู้สืบพระศาสนา จริงๆอาหารมันเหลือเฟือมากๆครับ ส่วนที่เหลือเฟือมากๆทางเจ้าอาวาสเขาส่งต่อไปโรงเรียนใกล้ๆ
ซึ่งพอเลี้ยงมื้อเที่ยงนักเรียนได้ทั้งโรงเรียนเลยทีเดียวสำหรับโรงเรียนในชนบทเช่นนั้น
กลับมาได้อะไรตั้งเยอะในแบบที่คนอื่นถ้ามองแค่เปลือกมันคือเรื่องนอกศาสนาคริตส์ แต่ที่ผมมองจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่มีกำแพงระหว่างศาสนา
และผมว่าที่พระน่าจะกำลังสอนอะไรผมก่อนที่จะได้เป็นพี่น้องร่วมพระคริสต์เจ้ากับพวกท่านทั้งหลาย
เส้นทางการเป็นคริสต์ชนของผมยาวนานเหลือเกินหลายท่านอาจจะคุ้นๆกับกระทู้ผมซึ่งความถี่ปีละสองสามกระทู้(เหอะๆ)
มาให้กำลังใจค่ะ ตัวพี่เองกว่าจะมาเป็นลูกพระได้
พี่ก็ผ่านการบวชในวัดป่าในแถบอีสานมาก่อน
พระก็ให้พี่เรียนรู้อะไรหลายอย่างกว่าที่จะฝ่าฟันจนมาเป็นคริสตชน
การได้ไปอยู่ป่าก็ทำให้เราสามารถสัมผัสพระที่อยู่ในสิ่งสร้างต่างๆรอบตัว
ได้รับความรักและการเยียวยาจากพระองค์เหมือนกันนะ
คิดซะว่าเป็นการเข้าเงียบแล้วได้คุยกับพระทุกวันแล้วกัน
แล้วอย่าลืมกลับมาเป็นลูกพระนะ...รักรออยู่
พี่ก็ผ่านการบวชในวัดป่าในแถบอีสานมาก่อน
พระก็ให้พี่เรียนรู้อะไรหลายอย่างกว่าที่จะฝ่าฟันจนมาเป็นคริสตชน
การได้ไปอยู่ป่าก็ทำให้เราสามารถสัมผัสพระที่อยู่ในสิ่งสร้างต่างๆรอบตัว
ได้รับความรักและการเยียวยาจากพระองค์เหมือนกันนะ
คิดซะว่าเป็นการเข้าเงียบแล้วได้คุยกับพระทุกวันแล้วกัน
แล้วอย่าลืมกลับมาเป็นลูกพระนะ...รักรออยู่
-
- โพสต์: 973
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ธ.ค. 04, 2006 9:33 pm
- ที่อยู่: Virtusian's House of Prayer,Thailand
- ติดต่อ:
อนุโมทนาครับ,ty เขียน: หลังจากหายไปหลายวัน
ผมหนีไปปฏิบัติธรรมกับพระป่าไปอยู่ป่าอยู่เขามาครับ ไปมาเจ็ดวัน นั่งสมาธิเดินจงกรมอะไรประมานนั้นรู้สึกดีขึ้นนะ
เหมือนว่ามันได้เงียบๆคุยกับตัวเองได้คุยกับพระ มันคิดอะไรออกได้ตั้งเยอะ
ระหว่างผมปฏิบัติธรรมนะถึงจะมองภายนอกว่าเป็นการปฏิบัติแบบธรรมยุติแบบพระป่า แต่ภายในผมอยู่เงียบๆคุยกับพระ
ได้ออกไปบิณฑบาตร เห็นชาวบ้านที่ลำบากๆยากจน เขายังมีใจที่จะเสียสละ ได้เห็นว่ามีคนลำบากกว่าเราตั้งเยอะเค้าก็ยังมีใจที่จะเสียสละ
แล้วเค้าก็มีความสุขกับการเสียสละ ได้เห็นรอยยิ้มคุณย่าคุณยายแก่ๆตอนที่เขาใส่บาตร นึกถึงคุณยายเหล่านั้นที่ต้องตื่นแต่เช้ามาหุงหาอาหาร
ไม่ใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อผู้สืบพระศาสนา จริงๆอาหารมันเหลือเฟือมากๆครับ ส่วนที่เหลือเฟือมากๆทางเจ้าอาวาสเขาส่งต่อไปโรงเรียนใกล้ๆ
ซึ่งพอเลี้ยงมื้อเที่ยงนักเรียนได้ทั้งโรงเรียนเลยทีเดียวสำหรับโรงเรียนในชนบทเช่นนั้น
กลับมาได้อะไรตั้งเยอะในแบบที่คนอื่นถ้ามองแค่เปลือกมันคือเรื่องนอกศาสนาคริตส์ แต่ที่ผมมองจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ไม่มีกำแพงระหว่างศาสนา
และผมว่าที่พระน่าจะกำลังสอนอะไรผมก่อนที่จะได้เป็นพี่น้องร่วมพระคริสต์เจ้ากับพวกท่านทั้งหลาย
เส้นทางการเป็นคริสต์ชนของผมยาวนานเหลือเกินหลายท่านอาจจะคุ้นๆกับกระทู้ผมซึ่งความถี่ปีละสองสามกระทู้(เหอะๆ)
เชื่อว่า คุณต้องเป็นผู้ร่วมทางที่ดีแน่ๆ
ยินดีต้อนรับ
เป็นโอกาสดีครับ พระเยซูเจ้าเองก็ทรงอยู่ในถิ่นทุรกันดาร นานกว่าจะออกมาเทศนา ลองรำพึงร่วมกับพระองคืในสิ่งนี้ครับ พระองค์ทรงให้โอกาสคุณในการเลียนแบบอย่างพระองค์อีกอย่างหนึ่ง ไม่ต้องสนใจว่าเราใส่อะไรอยู่ จะใส่ชุดอะไร จะทำผมทรงไหน ก็ไม่เปลี่ยนความจริงที่วิญญาณข้างในของเราก็ยังคงเป็นลูกของพระบิดา เสมอนิรันดร ได้
อย่าปล่อยให้ความทุกข์ยากใดๆเสียไปเปล่า ยกถวายพระเจ้า และร่วมในพระมหาทรมาณของพระองค์ แล้วทุกสิ่งที่คุณรับจนจบปลายปี จะกลายเป็นพระพรพิเศษ ที่หาคนมีประสบการณ์แบบนี้ได้ยากครับ
ขอพระเจ้าอวยพระพร
อย่าปล่อยให้ความทุกข์ยากใดๆเสียไปเปล่า ยกถวายพระเจ้า และร่วมในพระมหาทรมาณของพระองค์ แล้วทุกสิ่งที่คุณรับจนจบปลายปี จะกลายเป็นพระพรพิเศษ ที่หาคนมีประสบการณ์แบบนี้ได้ยากครับ
ขอพระเจ้าอวยพระพร
อีกไม่กี่วันผมคงกลับไปวัด วัดที่ผมหนีออกมาHoly เขียน: เป็นโอกาสดีครับ พระเยซูเจ้าเองก็ทรงอยู่ในถิ่นทุรกันดาร นานกว่าจะออกมาเทศนา ลองรำพึงร่วมกับพระองคืในสิ่งนี้ครับ พระองค์ทรงให้โอกาสคุณในการเลียนแบบอย่างพระองค์อีกอย่างหนึ่ง ไม่ต้องสนใจว่าเราใส่อะไรอยู่ จะใส่ชุดอะไร จะทำผมทรงไหน ก็ไม่เปลี่ยนความจริงที่วิญญาณข้างในของเราก็ยังคงเป็นลูกของพระบิดา เสมอนิรันดร ได้
อย่าปล่อยให้ความทุกข์ยากใดๆเสียไปเปล่า ยกถวายพระเจ้า และร่วมในพระมหาทรมาณของพระองค์ แล้วทุกสิ่งที่คุณรับจนจบปลายปี จะกลายเป็นพระพรพิเศษ ที่หาคนมีประสบการณ์แบบนี้ได้ยากครับ
ขอพระเจ้าอวยพระพร
ขอบคุณมากครับสำหรับข้อเตือนใจ"อย่าปล่อยให้ความทุกข์ยากใดๆเสียไปเปล่า ยกถวายพระเจ้า และร่วมในพระมหาทรมาณของพระองค์ "
ใช่ครับเราต้องแบกกางเขนตามพระเยซูเจ้า ร่วมกับพระมหาทรมาณของพระองค์
แล้วปัสกาปีหน้า
ผมจะเป็นลูกพระองค์อย่างสมบูรณ์
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ขอพระองค์ทรงนำทางนะครับ
-
- โพสต์: 111
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร มี.ค. 31, 2009 7:53 am
- ที่อยู่: วันจันทร์-เสาร์ อยูใกล้วัดอัสสัมชัญ
สวดให้นะครับ
และแล้วผมก็กำลังจะสึกแล้วครับ ณ ขณะนี้ที่ผมพิมพ์ตอบกระทู้นี้ ผมมีเวลาอยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์อีกสิบวัน
อยากบอกความรู้สึกว่า พอใกล้สึกจริงๆ บวชครั้งนี้ผมได้อะไรมาตั้งเยอะ
-ได้เห็นชาวบ้านผู้ที่ลำบากอยู่ ก็ยังอุตส่าห์เสียสละเงินทองมาบำรุงพระศาสนา
-ได้เห็นคนร่ำรวยที่อยากทำบุญ เอาเงินทองมากมายมาถวายพระเพื่อที่หวังจะได้บุญ
แต่คงลืมไปว่ายังไม่คนที่ลำบากไม่มีจะกินซึ่งควรไปช่วยพวกเขาเหล่านั้นมากกว่านักบวชซึ่งมีเหลือกินเหลือใช้
-รู้จักการอยู่แบบไม่สะสมอะไร ได้เงินและสังฆทานที่เค้าจบขึ้นหัวมา เอาแจกขอทานและคนจน
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นการไม่ถูกต้องกับการเป็นนักบวชแล้วจะมาเก็บเงินทองเพื่อสนองกิเลสตนเอง
แต่จะถูกต้องกว่ากับการทำสิ่งเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์กับผู้ที่ยังขาดและไม่มีจะกิน
-ได้เห็นพระผู้ปฏิบัติตามพระวินัยอย่างดีที่สมควรแก่การกราบไหว้
-และในขณะเดียวกันก็ได้เห็นพระทุศีลซึ่งผิดทั้งสิกขาข้อหนักและข้อเบา รับการกราบไว้สักการะอย่างหน้าตาเฉย
จากมหาชนทั้งหลายซึ่งเขาเหล่านั้นหวังว่าการสักการะนั้นจะเป็นบุญกิริยาของเขา
-ได้รับรู้ว่ายังมีพระภิกษุที่มีใจศรัทธาในพระเยซูคริสต์เจ้าอยู่ แต่เนื่องด้วยเหตุผลหลายเรื่องเขาจึงต้องมาบวช และไม่สามารถจะทำอะไรได้มากนัก
ข้าพเจ้าก็ได้ส่งเสริมในสิ่งที่พอจะทำได้บ้าง
และที่สำคัญที่สุด รู้จักรักพระเจ้าองค์ความรัก
รู้จักรักมากขึ้น
รักพ่อแม่ครอบครัวเพราะเมื่อมาบวชก็ตัดห่วงกังวลอันนี้ไปไม่ได้ ห่วงพ่อห่วงแม่ห่วงญาติพี่น้อง
รู้จักรักคนที่เรามาบวชแล้วคิดว่าร้ายกับเราที่สุด นั่นคือเจ้าอาวาส เพราะเมื่อถึงเวลาใกล้สึกจริงๆ มันรู้สึกใจหายบอกไม่ถูก
ในที่สุดขอบคุณพระคริสต์เจ้าที่ทำให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสได้เรียนรู้ในทุกๆสิ่งที่พระองค์จัดสรรค์
เชื่อว่าพระองค์จัดสรรค์สิ่งดีที่สุดให้กับแต่ละคนจริงๆ AMEN
อยากบอกความรู้สึกว่า พอใกล้สึกจริงๆ บวชครั้งนี้ผมได้อะไรมาตั้งเยอะ
-ได้เห็นชาวบ้านผู้ที่ลำบากอยู่ ก็ยังอุตส่าห์เสียสละเงินทองมาบำรุงพระศาสนา
-ได้เห็นคนร่ำรวยที่อยากทำบุญ เอาเงินทองมากมายมาถวายพระเพื่อที่หวังจะได้บุญ
แต่คงลืมไปว่ายังไม่คนที่ลำบากไม่มีจะกินซึ่งควรไปช่วยพวกเขาเหล่านั้นมากกว่านักบวชซึ่งมีเหลือกินเหลือใช้
-รู้จักการอยู่แบบไม่สะสมอะไร ได้เงินและสังฆทานที่เค้าจบขึ้นหัวมา เอาแจกขอทานและคนจน
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นการไม่ถูกต้องกับการเป็นนักบวชแล้วจะมาเก็บเงินทองเพื่อสนองกิเลสตนเอง
แต่จะถูกต้องกว่ากับการทำสิ่งเหล่านั้นให้เป็นประโยชน์กับผู้ที่ยังขาดและไม่มีจะกิน
-ได้เห็นพระผู้ปฏิบัติตามพระวินัยอย่างดีที่สมควรแก่การกราบไหว้
-และในขณะเดียวกันก็ได้เห็นพระทุศีลซึ่งผิดทั้งสิกขาข้อหนักและข้อเบา รับการกราบไว้สักการะอย่างหน้าตาเฉย
จากมหาชนทั้งหลายซึ่งเขาเหล่านั้นหวังว่าการสักการะนั้นจะเป็นบุญกิริยาของเขา
-ได้รับรู้ว่ายังมีพระภิกษุที่มีใจศรัทธาในพระเยซูคริสต์เจ้าอยู่ แต่เนื่องด้วยเหตุผลหลายเรื่องเขาจึงต้องมาบวช และไม่สามารถจะทำอะไรได้มากนัก
ข้าพเจ้าก็ได้ส่งเสริมในสิ่งที่พอจะทำได้บ้าง
และที่สำคัญที่สุด รู้จักรักพระเจ้าองค์ความรัก
รู้จักรักมากขึ้น
รักพ่อแม่ครอบครัวเพราะเมื่อมาบวชก็ตัดห่วงกังวลอันนี้ไปไม่ได้ ห่วงพ่อห่วงแม่ห่วงญาติพี่น้อง
รู้จักรักคนที่เรามาบวชแล้วคิดว่าร้ายกับเราที่สุด นั่นคือเจ้าอาวาส เพราะเมื่อถึงเวลาใกล้สึกจริงๆ มันรู้สึกใจหายบอกไม่ถูก
ในที่สุดขอบคุณพระคริสต์เจ้าที่ทำให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสได้เรียนรู้ในทุกๆสิ่งที่พระองค์จัดสรรค์
เชื่อว่าพระองค์จัดสรรค์สิ่งดีที่สุดให้กับแต่ละคนจริงๆ AMEN
- ^_^Matthew^_^
- โพสต์: 354
- ลงทะเบียนเมื่อ: พฤหัสฯ. ก.ค. 10, 2008 2:03 am
- ที่อยู่: 125 ม.7 ถ.ชัยภูมิ-สีคิ้ว ต.หนองนาแซง อ.เมือง จ.ชัยภูมิ 36000
- ติดต่อ:
จะอธ.เผื่อครับ
กลับมาหาพระเจ้าไวๆนะครับ
กลับมาหาพระเจ้าไวๆนะครับ
ดีใจด้วยนะคะ ที่จะได้กลับมาหาพระแล้ว
อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ไม่เสียเปล่านะคะ ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง
พระอาจจะส่งคุณไปเรียนรู้บางเรื่อง ก่อนที่จะกลับมารับใช้พระองค์
มองหาสิ่งดีๆ ในช่วงที่ผ่านมา แล้วนำมาปรับใช้ก็ดีนะคะ
กลับมาเร็วๆ นะคะ ความรักของพระรออยู่
อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ไม่เสียเปล่านะคะ ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง
พระอาจจะส่งคุณไปเรียนรู้บางเรื่อง ก่อนที่จะกลับมารับใช้พระองค์
มองหาสิ่งดีๆ ในช่วงที่ผ่านมา แล้วนำมาปรับใช้ก็ดีนะคะ
กลับมาเร็วๆ นะคะ ความรักของพระรออยู่