กลอนแต่งเอง ชื่อ : โปรดรอเทอญ
-
- โพสต์: 1413
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ก.ย. 02, 2008 11:18 am
- ที่อยู่: ต.กรอกสมบูรณ์ อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี
เพราะค่ะ ชอบค่ะ
เพราะจัง^^
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
ขอบคุณที่ได้อ่านบทกลอนของท่าน ซึ่งเป็นกลอน 8 หรือกลอนตลาด ขอให้พี่ดอมินิก ดูสัมผัสนิดหนึ่งครับ
ให้คำสุดท้ายของ วรรคแรก สัมผัสคำที่ 3 จะเพราะกว่าคำที่ 5ฮะ และดูสัมผัสระหว่างบทครับ
ดูแบบแผนการแต่งฮะ
กลอดแปด
กลอนแปด หรือเรียกอย่างหนึ่งว่า กลอนสุภาพ เป็นกลอนที่นิยมเขียนกันโดยทั่วไป และถือเป็นพื้นฐานของกลอนต่างๆ เช่น กลอนนิราศ กลอนดอกสร้อย ฯลฯ
กลอนแปด หนึ่งวรรคมีตั้งแต่ 8-9 คำ
วรรคที่มี 8 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 / 0 0 0
วรรคที่ 9 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 0 / 0 0 0
แต่วิธีอ่านนี้มิได้เป็นสูตรตายตัว ต้องคำนึงถึงคำและความหมายของคำด้วย ดู
ตัวอย่างประกอบ
ลมยังพัด/รวมข้าว/หนาวยังหน่วง ฝันยังล่วง/หน้าไป/ไม่รู้หน
แว่วปี่ซัง/เด็กน้อย/ลอยลมวน เวี่ยโคนต้น/หว้าใหญ่/ยะเยือกเย็น
ไกลออกไป/คือโค้งหลวง/ของชาวนา ใกล้เข้ามา/คือดวงตา/อันขื่นเข็ญ
มองออกไป/สุดทุ่ง/ที่แปลกเป็น ทุ่งสุดท้าย/ที่เห็น/จะเปลี่ยนไป
ลมเอย/พัดรวงข้าว/อยู่ร้าวรวด ฝันแปลบปวด/ทุ่งจะหมอง/ข้าวร้องไห้
ทุ่งรวงทอง/ที่รัก/จะยากไร้ เหลือสุสาน/กว้างใหญ่/ให้ชาวนา!
(ลมพัดรวงข้าว / ไพวรินทร์ ขาวงาม)
ณ ร่มไทร/ใหญ่ระย้า/ริมท่าน้ำ ร่มรื่นล้ำ/ลมริ้ว/พลิ้วพฤกษา
เสียงกิ่งก้าน/สะท้านกราย/พระพายพา ดุจดังว่า/ดุริยางค์/กลางพงไพร
ยามใบเก่า/เจ้าจะหล่น/วนเป็นวง คล้ายจักคง/ร่างขืน/ฝืนอยู่ได้
แต่ขั้วหลุด/สุดจะต้าน/ทานกิ่งไกว ลมคอยไล่/ลงมาแนบ/แทบสายชล
ห้วงธารา/ครากระเพื่อม/ละเลื่อมรับ ระลอกขับ/ทีละน้อย/ค่อยเหหน
ใบแห้งเกราะ/เหมาะจะลอย/คอยเวียนวน มิรู้ด้น/ดั้นไป/ทิศไหนกัน
(พฤกษชาติแห่งชีวิต / ทวีปวร)
ฉันทลักษณ์ของกลอนแปด
1 บท มี 4 วรรค (เรียกตามลำดับว่า วรรคสดับ วรรครับ วรรครอง วรรคส่ง)
1 วรรค มีตั้งแต่ 7-10 คำ (แต่นิยมเขียน 8-9 คำ)
คำสุดท้ายของวรรคที่ 1 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 2
คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 3
คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 4
ถ้าจะเขียนบทต่อไป ให้คำสุดท้ายของวรรคที่ 4 สัมผัสกับคำสุดท้ายในวรรคที่ 2 ของบทต่อไป เรียกว่า “สัมผัสระหว่างบท”
ให้คำสุดท้ายของ วรรคแรก สัมผัสคำที่ 3 จะเพราะกว่าคำที่ 5ฮะ และดูสัมผัสระหว่างบทครับ
ดูแบบแผนการแต่งฮะ
กลอดแปด
กลอนแปด หรือเรียกอย่างหนึ่งว่า กลอนสุภาพ เป็นกลอนที่นิยมเขียนกันโดยทั่วไป และถือเป็นพื้นฐานของกลอนต่างๆ เช่น กลอนนิราศ กลอนดอกสร้อย ฯลฯ
กลอนแปด หนึ่งวรรคมีตั้งแต่ 8-9 คำ
วรรคที่มี 8 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 / 0 0 0
วรรคที่ 9 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 0 / 0 0 0
แต่วิธีอ่านนี้มิได้เป็นสูตรตายตัว ต้องคำนึงถึงคำและความหมายของคำด้วย ดู
ตัวอย่างประกอบ
ลมยังพัด/รวมข้าว/หนาวยังหน่วง ฝันยังล่วง/หน้าไป/ไม่รู้หน
แว่วปี่ซัง/เด็กน้อย/ลอยลมวน เวี่ยโคนต้น/หว้าใหญ่/ยะเยือกเย็น
ไกลออกไป/คือโค้งหลวง/ของชาวนา ใกล้เข้ามา/คือดวงตา/อันขื่นเข็ญ
มองออกไป/สุดทุ่ง/ที่แปลกเป็น ทุ่งสุดท้าย/ที่เห็น/จะเปลี่ยนไป
ลมเอย/พัดรวงข้าว/อยู่ร้าวรวด ฝันแปลบปวด/ทุ่งจะหมอง/ข้าวร้องไห้
ทุ่งรวงทอง/ที่รัก/จะยากไร้ เหลือสุสาน/กว้างใหญ่/ให้ชาวนา!
(ลมพัดรวงข้าว / ไพวรินทร์ ขาวงาม)
ณ ร่มไทร/ใหญ่ระย้า/ริมท่าน้ำ ร่มรื่นล้ำ/ลมริ้ว/พลิ้วพฤกษา
เสียงกิ่งก้าน/สะท้านกราย/พระพายพา ดุจดังว่า/ดุริยางค์/กลางพงไพร
ยามใบเก่า/เจ้าจะหล่น/วนเป็นวง คล้ายจักคง/ร่างขืน/ฝืนอยู่ได้
แต่ขั้วหลุด/สุดจะต้าน/ทานกิ่งไกว ลมคอยไล่/ลงมาแนบ/แทบสายชล
ห้วงธารา/ครากระเพื่อม/ละเลื่อมรับ ระลอกขับ/ทีละน้อย/ค่อยเหหน
ใบแห้งเกราะ/เหมาะจะลอย/คอยเวียนวน มิรู้ด้น/ดั้นไป/ทิศไหนกัน
(พฤกษชาติแห่งชีวิต / ทวีปวร)
ฉันทลักษณ์ของกลอนแปด
1 บท มี 4 วรรค (เรียกตามลำดับว่า วรรคสดับ วรรครับ วรรครอง วรรคส่ง)
1 วรรค มีตั้งแต่ 7-10 คำ (แต่นิยมเขียน 8-9 คำ)
คำสุดท้ายของวรรคที่ 1 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 2
คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 3
คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 4
ถ้าจะเขียนบทต่อไป ให้คำสุดท้ายของวรรคที่ 4 สัมผัสกับคำสุดท้ายในวรรคที่ 2 ของบทต่อไป เรียกว่า “สัมผัสระหว่างบท”
Jeab Agape เขียน:ขอบคุณที่ได้อ่านบทกลอนของท่าน ซึ่งเป็นกลอน 8 หรือกลอนตลาด ขอให้พี่ดอมินิก ดูสัมผัสนิดหนึ่งครับ
ให้คำสุดท้ายของ วรรคแรก สัมผัสคำที่ 3 จะเพราะกว่าคำที่ 5ฮะ และดูสัมผัสระหว่างบทครับ
ดูแบบแผนการแต่งฮะ
กลอดแปด
กลอนแปด หรือเรียกอย่างหนึ่งว่า กลอนสุภาพ เป็นกลอนที่นิยมเขียนกันโดยทั่วไป และถือเป็นพื้นฐานของกลอนต่างๆ เช่น กลอนนิราศ กลอนดอกสร้อย ฯลฯ
กลอนแปด หนึ่งวรรคมีตั้งแต่ 8-9 คำ
วรรคที่มี 8 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 / 0 0 0
วรรคที่ 9 คำ อ่านดังนี้ 0 0 0 / 0 0 0 / 0 0 0
แต่วิธีอ่านนี้มิได้เป็นสูตรตายตัว ต้องคำนึงถึงคำและความหมายของคำด้วย ดู
ตัวอย่างประกอบ
ลมยังพัด/รวมข้าว/หนาวยังหน่วง ฝันยังล่วง/หน้าไป/ไม่รู้หน
แว่วปี่ซัง/เด็กน้อย/ลอยลมวน เวี่ยโคนต้น/หว้าใหญ่/ยะเยือกเย็น
ไกลออกไป/คือโค้งหลวง/ของชาวนา ใกล้เข้ามา/คือดวงตา/อันขื่นเข็ญ
มองออกไป/สุดทุ่ง/ที่แปลกเป็น ทุ่งสุดท้าย/ที่เห็น/จะเปลี่ยนไป
ลมเอย/พัดรวงข้าว/อยู่ร้าวรวด ฝันแปลบปวด/ทุ่งจะหมอง/ข้าวร้องไห้
ทุ่งรวงทอง/ที่รัก/จะยากไร้ เหลือสุสาน/กว้างใหญ่/ให้ชาวนา!
(ลมพัดรวงข้าว / ไพวรินทร์ ขาวงาม)
ณ ร่มไทร/ใหญ่ระย้า/ริมท่าน้ำ ร่มรื่นล้ำ/ลมริ้ว/พลิ้วพฤกษา
เสียงกิ่งก้าน/สะท้านกราย/พระพายพา ดุจดังว่า/ดุริยางค์/กลางพงไพร
ยามใบเก่า/เจ้าจะหล่น/วนเป็นวง คล้ายจักคง/ร่างขืน/ฝืนอยู่ได้
แต่ขั้วหลุด/สุดจะต้าน/ทานกิ่งไกว ลมคอยไล่/ลงมาแนบ/แทบสายชล
ห้วงธารา/ครากระเพื่อม/ละเลื่อมรับ ระลอกขับ/ทีละน้อย/ค่อยเหหน
ใบแห้งเกราะ/เหมาะจะลอย/คอยเวียนวน มิรู้ด้น/ดั้นไป/ทิศไหนกัน
(พฤกษชาติแห่งชีวิต / ทวีปวร)
ฉันทลักษณ์ของกลอนแปด
1 บท มี 4 วรรค (เรียกตามลำดับว่า วรรคสดับ วรรครับ วรรครอง วรรคส่ง)
1 วรรค มีตั้งแต่ 7-10 คำ (แต่นิยมเขียน 8-9 คำ)
คำสุดท้ายของวรรคที่ 1 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 2
คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 สัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 3
คำสุดท้ายของวรรคที่ 3 สัมผัสกับคำที่ 3 (หรือคำที่ 5) ในวรรคที่ 4
ถ้าจะเขียนบทต่อไป ให้คำสุดท้ายของวรรคที่ 4 สัมผัสกับคำสุดท้ายในวรรคที่ 2 ของบทต่อไป เรียกว่า “สัมผัสระหว่างบท”
เง้อ ยิ่งยาวยิ่งงง เพิ่งตกภาษาไทยเรื่องนี้แหละ
-
- ~@
- โพสต์: 12724
- ลงทะเบียนเมื่อ: อังคาร ม.ค. 18, 2005 2:28 pm
- ที่อยู่: Thailand
ไพเราะมากครับ
-
- ~@
- โพสต์: 8259
- ลงทะเบียนเมื่อ: จันทร์ ม.ค. 17, 2005 9:56 pm
- ที่อยู่: Bangkok
อยากถามคุณดอมินิกว่า คำว่า "เธอ"ที่ใช้หมายถึงใคร เพราะว่างๆเจี๊ยบจะลองแก้ไขให้ตอบแทน ที่ทำอเวต้าให้ครับ และตอนนี้คุณจบด้วยเอย จริงๆจะใช้กับกลอน 8 ไม่ได้ ฮะ เอยใช้กับ
บทดอกสร้อย หรือกลอนสักวา ฮะ
อย่ากังวน ไม่มีใครชำนาญหรอก ที่เจีียบพอทราบเพราะมีโอกาสใช้บ้าง ฮะ
บทดอกสร้อย หรือกลอนสักวา ฮะ
อย่ากังวน ไม่มีใครชำนาญหรอก ที่เจีียบพอทราบเพราะมีโอกาสใช้บ้าง ฮะ
เธอหมายถึงท่านดอมินิกครับ ขอบคุณที่แก้ไขให้Jeab Agape เขียน:อยากถามคุณดอมินิกว่า คำว่า "เธอ"ที่ใช้หมายถึงใคร เพราะว่างๆเจี๊ยบจะลองแก้ไขให้ตอบแทน ที่ทำอเวต้าให้ครับ และตอนนี้คุณจบด้วยเอย จริงๆจะใช้กับกลอน 8 ไม่ได้ ฮะ เอยใช้กับ
บทดอกสร้อย หรือกลอนสักวา ฮะ
อย่ากังวน ไม่มีใครชำนาญหรอก ที่เจีียบพอทราบเพราะมีโอกาสใช้บ้าง ฮะ